YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/5744
KARAR NO : 2018/1856
KARAR TARİHİ : 12.02.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Sanığın mahkumiyetine dair
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, talimat duruşmasında bildirdiği adresi yerine, doğrudan mernis adresine tebliğe çıkartıldığı ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği; sanığın bilinen son adresine tebligat çıkartılmadan doğrudan mernis adresine çıkartılan tebligatın usulüne uygun olmadığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin öğrenme üzerine süresinde temyiz isteminde bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 254.maddesinin 1.fıkrasında yapılan değişiklikle ilgili olarak; TCK’nin 86/2. maddesi yeni düzenleme ile uzlaşma kapsamına alınan bir madde olmayıp değişiklik öncesinde de uzlaşma kapsamında bir madde olduğundan müştekilerin ve sanığın soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmemesi nedeniyle tebliğnamenin bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Mağdur …’in hükümden sonra verdiği, 09/12/2014 havale tarihli dilekçesi ile sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğini bildirmesi, sanığın üzerine atılı basit kasten yaralama suçunun kovuşturmasının şikayet şartının gerçekleşmesine bağlı olması karşısında, sanıktan şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorulup, sonucuna göre mağdur …’e yönelik eylemi nedeniyle hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanığın tekerrüre esas alınan suçu çocuk yaşta işlediği, TCK’nin 58/5 maddesi gereğince fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3) Sanığın tekerrüre esas sabıkası olmamasına rağmen, mükerrir kabul edilerek sanık hakkında TCK’nin 58/3. maddesi gereğince TCK’nin 86/2. maddesinde belirtilen seçimlik cezalardan hapis cezasının tercih edilmesi,
4) Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûm edilen sanığın, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.