YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/20904
KARAR NO : 2018/19344
KARAR TARİHİ : 12.12.2018
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik sanık müdafiin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, aynı Kanun’un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık … hakkında mağdur …’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Mağdur … hakkında…. Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen 19.06.2012 tarihli adli raporda, mağdurun yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğunun belirtildiği, yine aynı yer tarafından düzenlenen 10.08.2012 tarihli raporda, mağdurun yaralanmasının yüzde sabit iz niteliğinde olmadığının belirtilmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi gereğince temel cezanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, TCK’nin 86/1. maddesi gereğince hüküm kurulması suretiyle fazla ceza tayini,
b) İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 sayılı kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerekirken, yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına,
3) Sanık … hakkında mağdurlar … ve Osman’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümleri ile sanık … hakkında mağdurlar … ve Ramazan’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a) Sanıkların aşamalarda alınan savunmalarında üzerlerine atılı suçu inkar ettikleri, mağdurların da aşamalarda istikrarlı şekilde kavganın karanlık bir ortamda olması nedeniyle kendilerini kimin yaraladığını görmediklerini beyan ettikleri, mağdurların sanıklar tarafından yaralandığına dair herhangi bir tanık beyanının olmadığı anlaşılmakla, Anayasa’nın 141/3, CMK’nun 34. ve 230. maddelerine göre, Yargıtay’ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm delillerin, bu deliller sonucunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımların ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak kurulacak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanıkların hangi eylemlerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra, kabul edilen bu eylemlerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması gerektiği gözetilmeyerek, sanıkların üzerlerine atılı suçun ne şekilde sübut bulduğu açıklanıp tartışılmadan, gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
b) Sanık … hakkında mağdur …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü yönünden; mağdur hakkında…. Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen ve hükme esas alınan 01.08.2012 tarihli kesin raporda, mağdurun yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu belirtildiği halde, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi gereğince temel cezanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, TCK’nin 86/1. maddesi gereğince hüküm kurulması suretiyle fazla ceza tayini,
c) İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve
2002/4-238 Esas – 367 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerekirken, yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanıkların kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 12.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.