YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/17586
KARAR NO : 2018/19455
KARAR TARİHİ : 13.12.2018

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
MÜŞTEKİ SANIK : …
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, aynı Kanun’un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Müştekiden kaynaklanan ve haksız tahrik oluşturan haksız hareketin hakaretten ibaret olduğu anlaşılmakla, oluşa ve dosya kapsamına uygun düşmeyen şekilde 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi gereğince haksız tahrik indiriminin en üst hadden uygulanması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmü ile hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Müşteki Metin’in duruşmada, kamu davasına katılmak istemediğini belirttiği anlaşılmakla, katılan sıfatını almayan müştekinin hükümleri temyiz hakkı bulunmadığından, müştekinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
4) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Olaya dair bilgisi ve görgüsü olduğu anlaşılan tanık …’nin duruşmada doğruluğunu kabul ettiği soruşturma aşamasındaki beyanında; sanık …’nın da müşteki sanık …’e vurduğunu beyan etmesi karşısında, tanığın kovuşturmadaki beyanı ile soruşturma aşamasındaki beyanı arasındaki çelişki giderilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde, tanığın, sanık …’nın müşteki Metin’i yaraladığına ilişkin herhangi bir beyanının olmadığı gerekçesiyle beraat hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.