YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/29502
KARAR NO : 2016/3237
KARAR TARİHİ : 15.02.2016
Tebliğname No : 3 – 2014/104413
MAHKEMESİ : Mersin … Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/12/2013
NUMARASI : 2013/710 (E) ve 2013/1003 (K)
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Katılanın yapılan muayenesi sonucu Mersin Devlet Hastanesinde görevli Kulak Burun Boğaz Hastalıkları uzmanı doktorunun tanzim etmiş olduğu raporun hükme esas alınması karşısında, mağdurun geçici ve kati tüm doktor raporlarıyla birlikte Adli Tıp Kurumu’na gönderilip yüzündeki yaralanmasının sabit iz niteliğinde olup olmadığına dair düzenlenecek rapordan sonra hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2) Kabule göre; sanığın yaralama eylemi sonucunda katılanın yüzde sabit iz ve kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmış olması karşısında, bu durumun ancak temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan uzaklaşma nedeni yapılabileceği, sanığın sadece en ağır sonuç olan silahla yüzde sabit ize neden olacak şekilde yaralama eyleminden sorumlu olacağı gözetilmeden, TCK’nin 86/1, 87/1-c ve 87/1-son maddelerine göre uygulama yapıldıktan sonra ayrıca TCK’nin 87/3. maddesi uyarınca cezanın arttırılması suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
3) Katılanın haksız tahrik oluşturan eylemlerinin niteliği dikkate alındığında sanık hakkında hükmolunan cezalarda 5237 sayılı TCK’nin 29/1. maddesince indirim yapılırken tahrikin derecesi ile orantılı bir biçimde indirim yapılması gerektiği gözetilmeyerek yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapmak suretiyle eksik ceza tayini,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca kısmen isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.