YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/27934
KARAR NO : 2016/7954
KARAR TARİHİ : 30.03.2016
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanığın, mağdur …’a yönelik eyleminden kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede:
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih ve E.2014/140 -K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
T.C. Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nin 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, mağdur için baro tarafından görevlendirilen zorunlu vekil ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağının gözetilmeksizin, zorunlu vekil ücretinin yargılama giderinden sayılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi uyarınca hükümde yargılama giderine ilişkin paragrafta “… katılan mağdur …’ın zorunlu vekiline ödenen 340. TL, vekalet ücreti ile …” ibaresinin hükümden çıkartılması, toplam yargılama giderinin 211,00 TL olarak düzeltilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2)Sanığın, mağdur …’a yönelik eyleminden kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede:
Diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Mağdurun ilk ifadesinde sanığın kendisine kafa ile vurduğunu beyan etmesi, sanığın tahta ile vurduğunu ilk kez duruşmada dile getirmesi, mağdurun adli raporundaki tespitler ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında sanığın üzerine atılı eylemi silahtan sayılan sopa veya piknik tüpü ile işlediğine dair yeterli delil olmadığı nazara alınıp, eylemin TCK’nin 86/2 maddesi kapsamında basit kasten yaralama suçu olduğunun gözetilip, şikayetten vazgeçme nedeniyle TCK’nin 73/4-6, CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca düşürülmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Kabule göre de; Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih ve E.2014/140 -K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde belirtilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.