YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/20983
KARAR NO : 2015/36813
KARAR TARİHİ : 24.12.2015

Tebliğname No : 3 – 2015/140003
MAHKEMESİ : Bursa 14. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/05/2014
NUMARASI : 2012/1455 (E) ve 2014/546 (K)

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Tayin edilen cezanın tür ve miktarına göre; 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile yapılan değişiklik ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. maddesi ile “..hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 TL. (dahil) ve altındaki adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesindir” hükmü gereğince, sanığa verilen cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi ve CMUK’un 317. maddesi uyarınca, sanığın temyiz talebinin isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; Ancak:
a) Sanık hakkında TCK’nin 86/1 ve 87/1-c maddeleri gereğince tayin olunan 2 yıl 12 ay hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca 3 yıl hapis cezasına çıkarılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde eksik ceza verilmesi,
b) Sanığın olay günü hasta olan mağduru evinde ziyarete gitti, sanığın babası ile mağdur arasında arazi anlaşmazlığı bulunduğu ve bu yüzden tartışmaya başladıkları, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, sanığın mağdurun kendisine küfür ettiği yönünde aksi ispat edilemeyen beyanı karşısında sanık hakkında TCK’nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması,
c) Sanığın yargılama sürecinde askerde olması ve adresinde bulunmaması
karşısında, sanık hakkında savunmasının yakalama emri ile saptanmış olması yönündeki, dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçeyle TCK’nın 62. maddesinin uygulanmaması,
d) Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına karar verilirken, 5237 sayılı TCK’nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiği gözetilmemesi karşısında, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile oluşan yeni hukuki durum da gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.