YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/19568
KARAR NO : 2015/34180
KARAR TARİHİ : 01.12.2015
Tebliğname No : 3 – 2014/30136
MAHKEMESİ : Erzurum 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/10/2013
NUMARASI : 2011/404 (E) ve 2013/402 (K)
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık T.. P.. hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanıklar N.. T.. ve H.. D.. hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanık H.. D..temyiz dilekçesi kapsamının, sanık sıfatıyla kendi mahkumiyet kararına yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Karşılıklı kavga şeklinde gerçekleşen olayda, sanıkların da yaralandığının anlaşılması karşısında, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 esas 367 karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanıklar lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği halde bu hususun karar yerinde tartışılmaması,
b) Sanık Harun yönünden, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık N.. ve katılan sanık H..’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01/12/2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.