YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/19042
KARAR NO : 2015/34208
KARAR TARİHİ : 01.12.2015
Tebliğname No : 4 – 2014/155804
MAHKEMESİ : Çorum(Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 11/03/2014
NUMARASI : 2013/816 (E) ve 2014/244 (K)
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın temyiz talebinin, mahkumiyetine karar verilen basit yaralama suçuna ilişkin olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, TCK’nin 53. maddesinde belirtilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Çorum 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 28.02.2012 tarih, 2010/550 Esas – 2012/187 Karar sayılı mahkumiyet kararının, sanık müdafiin temyiz talebinin kabulü ile 21.05.2012 tarihli ek kararla infazının durdurulmasına karar verildiği ve Uyap sisteminden yapılan kontrolde söz konusu kararın suç tarihinden sonra 21.10.2015 tarihinde kesinleşmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın tekerrüre esas olabilecek başka ilamının da bulunmadığı gözetilmeksizin, mükerrir kabul edilerek sanık hakkında TCK’nin 58. maddesinin uygulanması,
Kabule göre de;
3) 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik ve Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinin 4, 5 ve 6. fıkralarına göre, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 01.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.