YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/17343
KARAR NO : 2015/32537
KARAR TARİHİ : 17.11.2015
Tebliğname No : 3 – 2013/390022
MAHKEMESİ : İstanbul(Kapatılan) 35. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/10/2013
NUMARASI : 2011/3234 (E) ve 2013/563 (K)
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Müşteki Y.. G..’in 23.11.2013 tarihli beyanında, şikayetinin devam ettiğini belirttiği ve müşteki vekilinin 14.11.2013 havale tarihli temyiz dilekçesinde davaya katılma talebinde bulunduğu anlaşılmakla; müşteki Yavuz’un “katılan” olarak, vekilleri Av. R.. D.. H.. G.. ve Av. F.. Ö..’in “katılan vekilleri” olarak dava ve duruşmalara kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
1) Sanık G.. D.. hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
A) Sanık Gökhan müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık müdafiinin 23.10.2013 tarihinde tefhim olunan kararı, CMUK’un 310/1. maddesinden öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 13.11.2013 tarihinde temyiz etmesi nedeniyle, süreden sonraki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
B) Katılan Yavuz vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, Mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık G.. D.. hakkında kasten yaralama suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık savunması, katılan beyanı, tanık beyanları, kamera görüntüleri, doktor raporları ve dosya içeriğine göre, aracını iş yeri önüne park edemeyen katılanın iş yerinde çalışan bayanlara bağırması meselesi nedeniyle tartışan katılan ve sanığın birbirlerini karşılıklı yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, meşru müdafaa hükmünün uygulanma koşulları oluşmadığı halde, sanığın haksız tahrik altında kasten basit yaralama suçundan mahkumiyeti yerine, yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında meşru müdafaa hali nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/2-d maddesi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA,
3) Sanık Y.. G.. hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık müdafiilerinin lehe yasa hükümlerinin uygulanması talebi bulunduğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 50. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 17/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.