YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14777
KARAR NO : 2015/30495
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
Tebliğname No : 3 – 2013/362669
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 26. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2007/615 (E) ve 2013/736 (K)
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Müştekinin yanında bulunan tanık Servet’ in olay günü silahla ateş eden şahsın sanık olmadığını beyan etmesi tanık Tansu’nun sanığın elinde bıçak olduğunu beyan etmesi karşısında sanık ile müşteki mahkemece yüzleştirilerek ateş edenin sanık olup olmadığı tespit edildikten sonra sanığın hukuki durumun tayin ve tespiti gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile yazılı hüküm tesisi,
2) Sanığın savunmasında olay günü minibüs sırası nedeni ile tartışma çıktığını, çıkan tartışmada kendisinin bıçakla yaralandığını ve bunun üzerine ateş ettiğini beyan etmesi karşısında Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238-367 sayılı kararı uyarınca sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
3) Suç tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nin 87/3. maddesinin 5560 sayılı Kanunun 4. maddesi ile değiştirilmesi karşısında, 5237 sayılı TCK’nin 7. maddesi uyarınca değişiklikten önceki ve sonraki kanun hükümleriyle ayrı ayrı uygulama yapılarak bulunacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle lehe kanun değerlendirmesi yapılması gerekirken, 5237 sayılı TCK’nin 87/3. maddesinin 5560 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten sonraki kanun ile uygulama yapılarak denetime imkan vermeyecek şekilde yazılı hüküm tesisi,
4) Sanığın yargılama sürecindeki davranışları lehine takdiri indirim nedeni kabul edilerek yaralama suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nin 62/1. maddesince indirim yapılmasına karşın sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan hükümde aynı gerekçe ile TCK’nin 62/1. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmek suretiyle çelişkili hüküm tesisi,
5) 5237 sayılı TCK’ nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun TCK’nin 53/3.maddesi uyarınca sanığın kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından infaz tarihine kadar geçerli olacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca CMUK’un 326/son maddesince sanığın kazanılmış hakkı dikkate alnarak isteme uygun BOZULMASINA, 02.11.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.