YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14241
KARAR NO : 2015/34544
KARAR TARİHİ : 02.12.2015

Tebliğname No : 1 – 2014/141651
MAHKEMESİ : Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2013
NUMARASI : 2013/367 (E) ve 2013/394 (K)

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1)Sanık M.. E.. hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına karşı sanık müdafiinin 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesine göre itirazı üzerine, merciince itirazın reddine karar verilmek suretiyle kesinleşen hükümlerle ilgili olarak temyiz incelemesi yapılması mümkün bulunmadığından, dosya hakkında karar verilmesine yer olmadığına, incelenmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2)Sanık V.. C..’in katılan S.. E..’ı, sanıklar Ş.. E.., Ö.. E.. ve S.. E..’ın katılan V.. C..’i kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklar hakkında tayin olunan cezaların, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hükümlerin, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından sanık Veyis müdafiinin, katılan sanık S.. E.. ile sanıklar Şahin ve Özgür müdafiinin temyiz istemlerinin 5320 Sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
3)Sanıklar V.. C..’in katılan Ş.. E..’ı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet, sanık F.. C..’in katılan Ş.. E..’ı kasten yaralama suçundan kurulan beraat, sanık V.. C..’in katılan Ö.. E..’ı tehdit suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemenin sanık Veyis hakkında temel cezanın alt sınırdan tayininde bir isabetsizlik görülmediğinden; sanık Veyis’in cezasından hayati tehlike nedeni ile arttırım yapılırken uygulanan kanun maddesinin 5237 sayılı TCK’nin 87/1-d maddesi yerine 86/1-d olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak değerlendirildiğinden tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas-2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden sanık Veyis hakkında bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık Veyis müdafiinin, katılanlar Ş.. E.. ve Ö.. E.. vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA,
4)Sanıklar F.. C.. ve V.. C..’in katılan İ.. C..’e karşı, sanık S.. E..’ın katılan V.. C..’e karşı, sanık Mehmet’in katılanlar F.. C.. ve H.. C..’e karşı hakaret suçlarından kurulan ceza tertibine yer olmadığına dair hükümlere yönelik temyiz incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında karşılıklı hakaret nedeniyle TCK’nin 129/3. madde ve fıkrası uyarınca doğrudan “ceza verilmesine yer olmadığı” kararı verilmesi gerekirken, önce ceza belirlenip, daha sonra da ceza tertibine yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan İftar vekilinin, sanıklar Sadık ve Mehmet müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkralarının ceza tayinine ilişkin bölümlerinin hükümlerden çıkarılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.