YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14198
KARAR NO : 2015/31692
KARAR TARİHİ : 10.11.2015

Tebliğname No : 3 – 2015/116335
MAHKEMESİ : Gediz Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02/03/2015
NUMARASI : 2012/281 (E) ve 2014/388 (K)

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık A.. O.. hakkında katılan A.. B.yı kasten yaralama suçu nedeniyle verilen hükmün yapılan temyiz incelemesinde:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına karşı 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi gereğince itiraz yasa yolu açık bulunduğundan itiraz merciince karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanık A.. O.. hakkında katılan A.. B…’ya hakaret suçu nedeniyle verilen beraat hükmünün yapılan temyiz incelemesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan A..B..ı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3) Sanık A.. B..çı hakkında A.. O..’yı kasten yaralama suçu nedeniyle verilen asıl karara itiraz üzerine verilen ek kararın yapılan temyiz incelemesinde:
Sanık hakkında tayin olunan cezanın, karar tarihindeki miktar ve türleri itibariyle hükmün 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizinin mümkün olmadığı, bu nedenle temyiz isteminin reddine ilişkin 12.03.2015 tarihli ek kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından sanık müdafiinin bu karara yönelik itirazının reddine ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA,
4) Sanık H.. A.. hakkında müşteki A.. O..’yı kasten yaralama suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünün yapılan temyiz incelemesinde:
Diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, 5237 sayılı TCK’nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının hak yoksunlukları ile ilgili kısmının karar metninden çıkarılarak yerine “Sanığın 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmaktan mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki TCK’nin 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan ise 5237 sayılı TCK’nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.