YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/10514
KARAR NO : 2015/32026
KARAR TARİHİ : 11.11.2015

Tebliğname No : 1 – 2014/123043
MAHKEMESİ : Akhisar Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 31/12/2013
NUMARASI : 2013/188 (E) ve 2013/519 (K)

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mağdur İbrahim’in dosyada temyiz dilekçesi olmadığı, mahkemenin temyiz formunda da gösterilmediği, 28.01.2014 tarihli temyiz dilekçesinin sanık Kemal’in dilekçesi olup Yargıtay Savcılığınca sehven İbrahim’e ait olduğu yazıldığından bununla ilgili bir değerlendirme yapılmamıştır.
Katılan sanık Hakan müdafiinin hükmü ” katılan-sanık” sıfatıyla temyiz ettiği, ancak katılan sıfatıyla “suça sürüklenen çocuk Mustafa hakkında verilen beraat hükümlerini” temyiz ettiği anlaşılmakla bu kapsamda sınırlı yapılan temyiz incelemesinde;
1)Katılan Mustafa vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılanın yüzüne karşı tefhim edilen karara ilişkin hükmü 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesi gereğince bir hafta içinde temyiz etmesi gerekirken süresinden sonra katılan vekilinin 25.03.2014 tarihinde temyiz ettiği görüldüğünden temyiz itirazlarının 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2)Suça sürüklenen çocuk Mustafa’nın katılanlar Hakan ve Kemal’e karşı yaralamaya teşebbüs, tehdit ve katılan Hakan’a karşı hakaret; suça sürüklenen çocuk Zeki’nin katılan Kemal’e karşı tehdit suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanlar Hakan ile Kemal vekillerinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
3)Suça sürüklenen çocuklar Hakan ve Kemal hakkında katılan Mustafa’ya karşı yaralama suçundan verilen hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Suça sürüklenen çocuk Kemal yönünden;
a)Suça sürüklenen çocuk Hakan’ın araçtan ateş ederek katılanı yaraladığı olayda suça sürüklenen çocuk Kemal’in, Hakan’ı azmettirdiğine dair dosyada mahkumiyetine yeterli delil bulunmamasına rağmen yazılı şekilde TCK’nin 38. maddesi delaletiyle mahkumiyetine karar verilmesi,
Suça sürüklenen çocuk Hakan yönünden;
b)Katılanla suça sürüklenen çocuk arasındaki mesafe kullanılan silahın niteliği göz önüne alındığında katılanı hedef aldığının kabulü gerektiği, katılanın vücudunun isabet aldığı bölge ve iç organlarda meydana gelen yaralanma gözönüne alındığında suça sürüklenen çocuğun eyleminin, adam öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturacağı gözetilmeden eylemin kasten yaralama suçunu oluşturduğu kabul edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
c)Katılanın av tüfeği saçmaları ile yaralanması nedeniyle safra kesesinin alındığı ve organlarından birinin kaybı oluştuğundan suça sürüklenen çocuğa TCK’nin 86/1. maddesi gereğince temel ceza tayin edildikten sonra TCK’nin 86/3-e ve 87/2-b maddeleri uygulanarak verilen cezanın 8 yılın altında kalması halinde TCK’nin 87/2-son maddesi gereğince 8 yıla çıkartılması gerekirken TCK’nin 87/1-d-son maddesi uygulanarak eksik ceza tayini,
d)Cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi için TCK’nin 61. maddesindeki ölçütler değerlendirilerek katılandaki yaralanmanın ağırlığı da gözönüne alınarak TCK’nin 86/1. maddesi gereğince temel cezanın alt sınırdan ayrılarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk Kemal ve müdafii ile suça sürüklenen çocuk Hakan müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesiyle yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321.ve 326/son maddeleri gereğince kazanılmış hakları saklı kalarak ve kısmen isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.11.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.