YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/24132
KARAR NO : 2013/37592
KARAR TARİHİ : 31.10.2013

Bıçakla kasten yaralama, tehdit ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından sanıklar …, … ve … haklarında yapılan yargılamada, Adana 2. Çocuk Mahkemesinin 2012/1059 esas sayılı dava dosyası kapsamındaki birleştirme talebi hakkında olumsuz görüş bildirilmesine dair Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/01/2013 tarihli ve 2012/554 Esas sayılı ara kararını müteakip, kasten yaralama, tehdit ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından sanık … hakkındaki yargılama dosyasının, Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/554 Esas sayılı dosyasıyla re’sen birleştirilmesine ve uyuşmazlığın çözümü için dosyanın nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine ilişkin Adana 2. Çocuk Mahkemesinin 15/02/2013 tarihli ve 2012/1059 Esas, 2013/205 sayılı Kararı sonrası, Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesinin birleştirmeye muvafakat edilmemesi yönündeki kararının kaldırılması ve davanın Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/554 esas sayılı dosyası üzerinden yürütülmesine dair Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/02/2013 tarihli ve 2013/275 Değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı’nın 09.07.2013 tarih ve 2013/11129-44125 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 18.07.2013 tarih ve 2013/246523 sayılı tebliğnamesiyle Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 17. maddesindeki “Çocukların yetişkinlerle birlikte suç işlemesi hâlinde, soruşturma ve kovuşturma ayrı yürütülür. … Davaların birlikte yürütülmesinin zorunlu görülmesi hâlinde, genel mahkemelerde, yargılamanın her aşamasında, mahkemelerin uygun bulması şartıyla birleştirme kararı verilebilir. Bu takdirde birleştirilen davalar genel mahkemelerde görülür.” şeklindeki hüküm karşısında, Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesince birleştirmeye muvafakat edilmeyen somut olaya ilişkin olarak mevzuatımızda uyuşmazlığın giderilmesine yönelik bir kanun yolunun bulunmadığı cihetle, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK’nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığı’nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.02.2013 tarih ve 2013/275 Değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nin 309/4. maddesinin (a) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 31.10.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.