YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/22438
KARAR NO : 2013/11089
KARAR TARİHİ : 19.03.2013

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Her iki sanık hakkında tehdit suçundan verilen beraat hükmü ile sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün yapılan temyiz incelemesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanıkların temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün yapılan temyiz incelemesinde:
1) Tekerrüre esas sabıka kaydı bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/3 maddesi uyarınca, TCK’nin 86/2. maddesinde belirlenen seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmiş olmasına rağmen daha sonra bu cezanın TCK’nin 50/2. maddesine aykırı şekilde adli para cezasına çevrilmesi,
2) Mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin sadece hapis cezaları hakkında uygulanabileceği gözetilmeden, yazılı şekilde adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne de TCK’nin 58. maddesinin tatbik edilmesi ,
3) 5275 Sayılı Ceza Ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesi uyarınca mükerrirler hakkında denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olacağı gözetilmeden, hükümlülük kararında mükerrir olan sanık hakkında 5237 Sayılı TCK’nin 58/6, 7. madde ve fıkrası uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenerek infaz yetkisinin kısıtlanması,

./..

Bozmayı gerektirmiş, katılan sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.