Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2018/2616 E. 2019/532 K. 19.02.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/2616
KARAR NO : 2019/532
KARAR TARİHİ : 19.02.2019

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, davalı ile yaptıkları sözleşme gereği davalı şirket tarafından yapımı sağlanacak taşınmazların; satış ve pazarlamasının davacı tarafından yapılacağını, buna karşılık davalının hizmet bedeli ödemesi gerekirken ödemediğini, başlatılan takibe kötü niyetle itiraz ettiğini, açılan itirazın iptali davasının da aktif husumet yokluğundan reddedildiğini ve kararın kesinleştiğini, fatura bedelini ve 16.07.2007 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek ticari temerrüt faizinin tahsili ile mahkeme masrafları ve avukatlık ücretnin davalı tarafa yükletilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre davacı tarafından düzenlenen faturaların içeriğinin satılan taşınmazlara ve bedele ilişkin usulüne uygun olduğu, fatura tebliğinin temerrüt için yeterli olmadığı bu nedenle … takip tarihi ile davalının temerrüde düştüğü gerekçesiyle 125.620,16 TL.nin 12.03.2008 temerrüd tarihinden itibaren işleyecek değişen oranlarda avans faizi ile davalıdan tahsiline karar vermiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Mahkeme hükmü davalı vekiline, 05.06.2013 tarihinde tebliğ edildiği ve hüküm 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 21.06.2013 tarihinde temyiz edilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2-Davacı tarafından temyiz konusu yapılan nedenlerin incelenmesinde, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz talebi yasal süresi içerisinde olmadığından temyiz talebinin REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, peşin alınan harçların istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/j maddesi gereğince davacıdan harç alınmamasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19.02.2019 tarihinde oy birliğiyle kabul edildi.