Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2018/2377 E. 2020/4147 K. 09.12.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/2377
KARAR NO : 2020/4147
KARAR TARİHİ : 09.12.2020

Denizli Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, taraflar arasında 2009 yılı aralık ayında sistem kullanım anlaşması imzalandığını, analaşmanın 10. maddesine göre davacı şirketin bağlı olduğu fiderlere saat 00.00 ila 24.00 arasında üç ya da daha fazla arıza intikal ettirerek kesicinin açıldığı ve kullanıcının yeterli emniyet tedbirleri almaması nedeniyle … çalışanlarının ve tesislerinin ve iletim sisteminin olumsuz yönde etkilenmesinden dolayı davalının para cezası yaptırımı uygulayabileceği, ancak 2010 yılı Ocak ila Aralık ayları, 2011 yılı ekim ayları, 2012 yılı Ocak, Şubat, Nisan, Haziran aylarına ilişkin olarak ceza faturası düzenlendiğini, müvekkilinin gönderilen fatura bedellerini ödediğini, ancak anlaşmanın 10.maddesi uyarınca ihtar şartı yerine getirilmeden ceza faturası tahakkuk ettirilemeyeceğini ileri sürerek, ödenen miktarın ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek T.C Merkez Bankası avans faiziyle davalıdan istirdadını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu ceza faturalarının sözleşmeye uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, davacının davaya konu faturaların kendisine ulaşması üzerine banka havalesi ile ödemeleri yaptığı, ödeme yapılırken herhangi bir ihtirazi kayıt konulmadığı, faturaların tebliği üzerine de itirazda bulunulmadığı, davacının sözleşme hükümlerine göre borçlu olup olmadığını ödeme sırasında bilmesi gerektiği, bilerek ödediği cezanın iadesi için dava açamayacağı, bilirkişi raporunda istirdat talebinin haklı olduğu bildirilmiş ise de, bilirkişi görüşüne katılınmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk dairesi tarafından davalı tarafça ihlal tarihi itibariyle iletim sistemi kullanıcısı olan davacıya bir uyarıda bulunulmadığı ve ihlalin giderilmesi için süre verilmediğinden uygulanan ceza işlemi, sistem kullanım anlaşmasına aykırı olduğu, davacı şirketin ceza faturalarını ihtirazi kayıtla ödeme yapmamış olsa dahi tbk’ nın 71 ve 72.maddeleri uyarınca istirdat talebinde bulunmasının
mümkün olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan kabulüne, mahkeme kararının kaldırılmasına, davacının istirdat davasının kabulüne, davacı tarafından davalıya yapılan toplam 135.095.02 TL’nin ödeme tarihlerinden itibaren değişken oranlı avans faiziyle birlikte davalıdan istirdaden alınarak davacıya verilmesine, davacının işleyecek faize KDV eklenmesi talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 09.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi