YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/1779
KARAR NO : 2020/3498
KARAR TARİHİ : 09.11.2020
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçi …ın müvekkili aleyhine açtığı iş davasında fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücreti alacağının kabul edildiğini, ilama dayalı başlatılan icra takibinde müvekkili tarafından dava dışı işçiye ödeme yapıldığını, hizmet alım sözleşmesine göre işçi alacaklarından davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek müvekkili tarafından işçiye ödenen 21.473,35 TL kurum zararının ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte sorumluluğu oranında davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sözleşme gereği işçilerin fazla mesai yapacağının kararlaştırılmamış olup işçilerin fazla çalışmalarından müvekkilinin sorumlu olacağına ilişkin sözleşmede hüküm bulunmadığını, işçilere davacı tarafından fazla mesai yaptırılmış ise fazla mesai ücretlerinden de davacının sorumlu olacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen sözleşme ile eki şartnamelere göre işçilere fazla mesai yaptırılmayacağı, genel tatillerde çalıştırılmayacağı, dava dışı işçinin davacı tarafın hazırladığı nöbet çizelgesine göre fazla mesai/genel tatil çalışması yaptığı, yapılan bu fazla mesailer/genel tatil çalışmaları karşılığında davacı tarafın davalı yükleniciye herhangi bir hakediş ödemesi yapmadığı gerekçesiyle dava dışı işçinin rücuya konu alacağından davacı ve davalının yarı yarıya sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne 10.736,68 TL’nin 12.03.2012 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 2547 Sayılı Yüksekoğretim Kanunu’nun 56. maddesi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.