YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2426
KARAR NO : 2020/2690
KARAR TARİHİ : 09.09.2020
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, dava dışı işçinin açmış olduğu işçilik alacaklarına ilişkin dava neticesinde müvekkili idare tarafından icra dosyasına 08.05.2012 tarihinde 22.276,67 TL ödenmek durumunda kalındığını, sözleşme gereği işçilik alacaklarında yasal sorumluluğun altişveren olan davalılara ait olduğunu ve müvekkili idarenin bu nedenle borcun tamamını rücu hakkı bulunduğunu ileri sürerek, 22.276,67 TL alacağın ödeme tarihi olan 08.05.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın görev ve yetki nedeniyle usulden reddine dair verilen karar, davacı vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 20.04.2015 tarihli, 863-2699 E.-K. sayılı ilamıyla bozulmuş, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, taraflar arasında akdedilen hizmet alım sözleşmesi ve teknik şartnameler gereğince dava konusu bedelden davalıların sorumlu oldukları, davacının dava dışı işçiye yaptığı ödemenin tamamını yüklenicilerin kendi dönemleri ile sınırlı olmak üzere davalılara rücu etme hakkı bulunduğu, feshe bağlı bir alacak olan yıllık izin ücretinden ise yalnızca son altişverenin sorumlu tutulması gerektiği belirtilerek, davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesi gereğince temyiz eden davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 09.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.