YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/4091
KARAR NO : 2019/358
KARAR TARİHİ : 07.02.2019
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, kooperatif üyesi olan davalının genel kurulda kararlaştırılan aylık aidat bedellerini ve sermaye artırım bedellerini ödemediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 5.777,00 TL ana para ve genel kurul kararında yıllara göre uygulanacak faiz oranlarının tatbiki ile 15.104,25 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 21.821,75 TL’nin genel kurul kararı faiz oranları uygulanarak davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının talep ettiği 8 yıllık aidat borcu alacağının zaman aşımına uğradığını, kooperatifin yasal süresinin bittiğinden aidat istenemeyeceğini, davacıya iadat borcunun olmadığını, istenen faizinde yasal olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı kooperatifin 2005-2013 yılları arası genel kurul kararları ile tespit edilen aylık aidat tutarlarının davalı tarafından ödendiğinin ispatlanamadığı gerekçesiyle 5.427,50 TL asıl alacak, 15.104,25 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 20.531,75 TL üzerinden davanın kısmen kabulüne, asıl alacak olan 5.427,50 TL’ye genel kurul kararlarında belirtilen aylık faiz oranları uygulanmak sureti ile geciken her ay için davalıdan faizi ile tahsiline, işlemiş faize faiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava kooperatif aidat borcundan kaynaklanan alacak davasıdır.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacı tarafın kooperatif aidat alacağını, genel kurul kararlarında yıllara göre uygulanacak faiz oranlarının tatbiki ile talep ettiği, mahkemece de davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır. Borçlar Kanunu’nun uygulanmasına dair 6101 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 7. maddesi yollaması ile somut olayda da uygulanması gereken 6098 Sayılı TBK’nın 120/2. maddesinde akdi ilişkilerde istenebilecek temerrüt faizinin üst sınırının düzenlendiği, mahkemece söz konusu düzenlemeye göre işlemiş ve işleyecek faizin belirtilen üst sınırı aşmayacak şekilde hesaplanması hususunun gözden kaçırılarak karar verildiği görülmüştür. Kooperatif genel kurulunca belirlenecek temerrüt faiz oranı, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte bulunan mevzuata göre belirlenen yasal faiz oranının yüzde yüzünden fazla olamayacaktır. Bu durumda mahkemece dava konusu yapılan alacakla ilgili TBK’nın 120/2. maddesinde yazılı
oran aşılmadan işlemiş faiz borcunun hesaplanması amacıyla ek rapor alınıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken anılan hüküm dikkate alınmadan temerrüt faiz hesaplaması yapan bilirkişi raporu esas alınarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 07.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.