Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2016/2893 E. 2019/223 K. 30.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2893
KARAR NO : 2019/223
KARAR TARİHİ : 30.01.2019

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacağın iflas masasına kaydedilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, davalı şirketin 1985 yılından itibaren televizyon imalatı işiyle iştigal ettiğini ve müvekkili kurumdan bandrol almak ve yasal süresi içinde ücretini ödemekle yükümlü olan bir firma olduğunu, firma hakkında … 1. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2001/824 Esas sayılı dosyası iflas kararı verildiği ve 04.04.2008 tarihinde şirketin tasfiye işlemlerinin … İflas Müdürlüğünün 2008/10 sayılı dosyasında yürütülmeye başlandığını, iflas idaresinin 04.12.2008 günü müvekkili kuruma tebliğ edilen alacaklılar sıra cetvelinde, kuruma ait kabul edilen alacak tutarının 64.074,65 TL. olduğu, 4.491.742,12 TL.’lik kısmının reddedildiğini, iflas idaresinin bu değerlendirmesinin yanlış olduğunu, davalı şirketten üç ayrı alacaklarının olduğunu, üç ayrı alacağın faiz dahil toplam tutarının 5.895.413,20 TL. olarak iflas masasına kaydının gerektiğini ileri sürerek alacağının iflas masasına kaydedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; Türkiye … Televizyon Genel Müdürlüğü ile Müflis İES … Elektronik San. ve Tic. AŞ’nin kanuni temsilcisi ile alacak yapılandırma sözleşmesinin yapıldığı, yapılandırmada ana para ve gecikme faizi hesaplanıp, söz konusu 3 ayrı borç için ana para ve gecikme faizi ile birlikte toplam 1.646.131.172 TL.’nin 31.03.2014 tarihinde davalı müflis şirket tarafından davacı TRT Kurumuna ödendiği anlaşıldığı ve davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Yasası’nın 13/J maddesi gereğince davacıdan harç alınmamasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 30.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.