YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4780
KARAR NO : 2015/7014
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/01/2014
NUMARASI : 2011/85-2014/15
Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, müvekkilinin kooperatif üyeliği boyunca aidatlarını, kat puan farklarını, ferdileşme öncesi kesin hesaptan düşen miktarları ve ayrıca diğer tüm ödemelerini düzenli alarak yerine getirdiğini ileri sürerek, Kahramanmaraş 4. İcra Müdürlüğü’nün 2010/5957 sayılı takip dosyasından dolayı borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacının davalı kooperatife takip tarihi itibariyle 8.698,50 TL’si ana para olmak üzere toplam 11.164,65 TL borcunun olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, icra takibinden sonra alacak menfi tespit istemine ilişkin olup, tasfiye memurlarınca belirlenmiş olan aidat ve tasfiye gideri toplamı olan 8.698,50 TL ve 550,00 TL işlemiş faiz borcu bulunduğu hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre belirlendiğine göre, takipte talep edilen 233,50 TL asıl alacak ve 150,37 TL işlemiş faiz borcunun bulunmadığı tespit edilmiştir. Bu durumda, davacının borçlu bulunmadığı miktarla ilgili menfi tespit hükmü kurulması gerekirken, yazılı şekilde olumlu tespit hükmü kurulması doğru görülmemiştir.
3- Kabule göre de; icra dairesince dikkate alınacak icra giderlerinin de hükümde dikkate alınması ve İİK’nın 40. maddesinin de uygulanmasına da yer verilmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 02.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.