YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7868
KARAR NO : 2014/2229
KARAR TARİHİ : 24.03.2014
MAHKEMESİ : Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2010/718-2012/634
Taraflar arasında görülen itirazın iptali davası sonucunda verilen hükmün bozulmasına ilişkin Dairemizin 05.06.2013 gün ve 3402 Esas, 3823 Karar sayılı ilamının karar düzeltme yoluyla incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
– KARAR –
Davacı vekili, 31.10.2008 tarihinde müvekkili birliğin ortaklığından istifa eden davalının, üye olduğu döneme ilişkin 54.802,00 TL asıl alacak, 37.813,38 TL işlemiş faiz borcunun tahsili için başlatılan takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile inkâr tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin şerefiye alacağının mahsubunun gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerinin temyiz istemi üzerine, Dairemizin 05.06.2013 tarih ve 3402 Esas, 3823 Karar sayılı ilamıyla, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddiyle, davalı tarafça şerefiye bedeli alacağına ilişkin takas beyanına dayanak, dosyada bulunan şerefiye bedeli ile ilgili listede davalı kooperatifin adının karşısında 42.117,66 TL şerefiye bedeli alacağı bulunduğunun yazılı olduğu, yönetim kurulunun 12.08.2006 tarihli kararında birliğin 15.07.2006 tarihli olağan genel kurulda alınan kararla verilen yetkiye dayalı olarak ekli listede belirtilen şerefiye bedellerinin dağıtım işlemlerinin tamamlanmasına karar verildiği, bu durumda, mahkemece, yönetim kurulu kararında sözü geçen olağan genel kurul kararı ile yönetim kurulu kararının ekindeki liste getirtilip, kendisine tahsis edilen taşınmazın istifadan sonra davalı kooperatif tarafından iade edilip edilmediği de araştırılarak, takas koşullarının oluşup oluşmadığı değerlendirilip, sonucuna göre bir karar verilmesi ve genel kurulca kararlaştırılan oranlar yerine 6098 sayılı TBK’nın 120/2. maddesinde öngörülmüş olan sınırlama dikkate alınarak işlemiş temerrüt faizi oranı ve miktarı ile işleyecek temerrüt faiz oranının belirlenmesi gerektiği belirtilerek davalı yararına bozulmuştur.
Taraf vekilleri, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında belirtilen gerektirici sebeplere göre, HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisine uymayan karar düzeltme isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, 1,95’er TL harç ve takdiren 226,00’er TL para cezasının karar düzeltme isteyenlerden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 24.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.