YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7621
KARAR NO : 2014/500
KARAR TARİHİ : 28.01.2014

MAHKEMESİ : Ordu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/07/2013
NUMARASI : 2009/195-2013/394

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK’nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2013 yılı için 1.820.00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, davacı İ.. Ş.. yönünden 5.061.67 TL, davacı M.. K.. yönünden 3.911.29 TL tazminatın tahsili istenilmiş, mahkemece, her bir davacı için 1.146,60 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Davalı kooperatif aleyhine her bir davacı yönünden kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden,davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 28.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.