Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2013/7541 E. 2014/1336 K. 25.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7541
KARAR NO : 2014/1336
KARAR TARİHİ : 25.02.2014

MAHKEMESİ : Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 23/02/2012
NUMARASI : 2007/292-2012/68

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı S.. Y.. vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, taraflar arasında imzalanan 11.02.2005 tarihli arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereği müvekkillerine isabet eden A bloktaki bağımsız bölümlerin 11.04.2006 tarihinde, B bloktaki bağımsız bölümlerin 11.08.2006 tarihinde teslim edilmesi gerektiğini, müvekkillerinin tesliminin gerçekleşmemesi nedeniyle kira kaybına uğradıklarını ileri sürerek, fazlaya ilişkin talep hakları saklı kalmak şartıyla 11.04.2006 ila 05.07.2007 tarihleri arasında davacı D.. A.. yönünden 4.530,00 TL, davacı C.. A.. yönünden 1.155,00 TL, davacı S.. A.. yönünden 2.692,50 TL, davacı H.. A.. yönünden 2.542,50 TL, davacı H. A.. yönünden 2.542,50 TL, davacı M.. A.. yönünden 1.537,50 TL olmak üzere toplam 15.000.00 TL’nin A bloktaki daireler için 11.04.2006, B bloktaki daireler için 11.08.2006 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı S.. Y.. vekili inşaatın müvekkilinden önce başka yükleniciler tarafından yürütüldüğünü, eksiklik ve gecikmelerin kendi kusurundan kaynaklanmadığını, inşaat devam ederken davacılara dört adet daireyi oturmaları için tahsis ettiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, dosya kapsamı ve benimsenen 03.03.2011 tarihli ek bilirkişi raporuna göre; taraflar arasında imzalanan inşaat sözleşmesi uyarınca davalı arsa sahiplerine A bloktan isabet eden bağımsız bölümlerin 11.04.2006 tarihinde, B bloktan isabet eden bağımsız bölümlerin ise 11.08.2011 tarihinde anahtar teslimi olarak teslim edilmesi gerektiği, teslim olgusunu ispat külfetinin davalı yüklenicilere düştüğü halde bu hususun ispatlanamadığı, dosyanın karara çıktığı son celsede dahi iskân ruhsatının alınmadığının bildirildiği, davalı yüklenicilerin, davacılara isabet eden A bloktaki bağımsız bölümler için 46.057,19 TL ve B bloklardaki bağımsız bölümler için 12.960,00 TL kira tazminatından sorumlu oldukları gerekçesiyle, her bir davacı yönünden taleple bağlı kalınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı Süleyman Yücel vekili temyiz etmiştir.
1-5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK’nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde
4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2012 yılı için 1.690.00 TL’dir. Dava ve tavzih dilekçesinde, davacı C.. A.. yönünden 1.155,00 TL, davacı M.. A.. yönünden 1.537,50 TL kira tazminatının tahsili istenilmiştir. Davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı bulunduğundan ve objektif dava birleşmesinde
her dava bağımsız olduğundan, kesinlik sınırının toplam miktara göre değil, anılan her bir davacı bakımından ayrı ayrı ele alınması gerekmektedir. Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davacılardan C.. A.. ve M.. A.. ile ilgili hükme yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin davacılar D.. A.., S.. A.., H.. A.. ve H.. A.. yönünden verilen hükme ilişkin temyiz itirazlarına gelince ;
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı S.. Y.. vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
b-Dava, taraflar arasındaki arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesine dayalı olarak geç teslimden doğan kira tazminatının tahsili istemine ilişkindir.
Taraflar arasında imzalanan arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesinin 12. maddesinde; “Müteahhit inşaatın A Bloğunda kira karşılığı yerine kapıcı dairesiyle, birinci kattaki iki daireyle, ikinci kattaki bir dairenin içinde oturan arsa sahiplerine, inşaat bitimine kadar müdahale etmeyecek, inşaatın bitiminde ilgili bu daireleri yeniden onararak diğer bitmiş dairelerin standartına getirerek, teslim edecektir.” hükmü düzenlenmiştir.
Davalı S.. Y.. vekilince, taraflar arasındaki sözleşmenin 12. maddesi hükmüne dayalı olarak, adı geçen davacıların inşaat boyunca yüklenici tarafından tahsis edilen A bloktaki dairelerde fiilen oturdukları savunulmuştur.
Mahkemece, davalının bu savunması üzerinde durularak, sözleşmenin 12. maddesi uyarınca A Blokta hangi davacının, hangi tarihler arasında, hangi dairede fiilen oturduğu hususu belirlenerek, davacılara A Bloktan isabet eden dairelerin teslim edilmesi gereken 11.04.2006 tarihi ile 05.07.2007 dava tarihi arasındaki dönemde fiilen oturulan daire/daireler yönünden her bir davacının yüklenicilerden, kira tazminatı isteyemeyeceği hususu gözönünde bulundurularak, kira tazminatının 11.04.2006 ile başlatılıp, A Blokta tahsis edilen dairelerde oturmaya başlanıldığı tarihe kadar hesaplanması gerekirken, eksik incelemeye ve yanılgılı gerekçeye dayalı olarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ:Yukarıda (1 ) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı S.. Y.. vekilinin davacılar C.. A.. ve M.. A..’e yönelik temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2-a) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı S.. Y.. vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2-b) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı S.. Y.. yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 25.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.