YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7041
KARAR NO : 2014/1374
KARAR TARİHİ : 26.02.2014
MAHKEMESİ : Sakarya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2012
NUMARASI : 2010/293-2012/493
Taraflar arasında görülen tazminat davası sonucunda verilen hükmün onanmasına ilişkin Dairemizin 05.07.2013 gün ve 2013/2164 Esas, 2013/4705 Karar sayılı ilamının karar düzeltme yoluyla incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
– KARAR –
Davacı vekili, müvekkili yüklenici ile davalı arsa sahiplerinin temsilcisi U. F.. arasında 16.11.2008 tarihinde arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını, arsa üzerinde bulunan yolların kaldırılması için belediyeye yapılan müracatın sonrasında yeni bir sözleşme daha imzalandığını, ancak belediyenin red kararı üzerine arsa sahiplerinin temsilcileri ile anlaşarak taşınmazın üçüncü bir şahsa devredildiğini ve belediyeye yeniden başvurulduğunu, bu sefer talebin kabul edildiğini ve inşaat ruhsatı alınması aşamasına gelindiğini, ancak arsa sahiplerinin dava yolu ile tapuyu yeniden üzerlerine aldıklarını ve inşaat ruhsatı alınması sürecini durdurduklarını ve böylece sözleşmeden döndüklerini ileri sürerek, sözleşmedeki cezai şart ve müvekkilinin yaptığı bazı dolgu, beton masrafı ile imar ve inşaat masraflarının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda; taraflar arasındaki sözleşmenin ifa ile sonuçlanmadığından geçersiz olduğunun bir başka mahkeme kararı ila tesbit edilip hükmün Yargıtay denetiminden geçip kesinleştiği, bu nedenle cezai şart talebinin yerinde olmadığı, davacının ancak sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre davalılar yararına yaptığı harcama ve imalat bedelini talep edebileceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, taraflar vekillerinin temyiz talepleri üzerine Dairemizin 05.07.2013 gün, 2013/2164 E., 2013/4705 K. sayılı ilamı ile hüküm onanmıştır.
Bu kez, davalılar vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisine uymayan karar düzeltme isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, 1,95 TL harç ve takdiren 226,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 26.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.