Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2013/6879 E. 2014/863 K. 10.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6879
KARAR NO : 2014/863
KARAR TARİHİ : 10.02.2014

MAHKEMESİ : Denizli 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 29/11/2012
NUMARASI : 2011/542-2012/494

Taraflar arasında görülen genel kurul kararının iptali davası sonucunda verilen hükmün onanmasına ilişkin Dairemizin 05.04.2013 gün ve 1181 Esas, 2182 Karar sayılı ilamının karar düzeltme yoluyla incelenmesi davacı vekilince istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
– KARAR –
Davacı vekili, müvekkilinin davalı kooperatifin üyesi olduğunu, 04.06.2011 tarihinde yapılan genel kurul toplantısına ilişkin üyelere usulüne uygun çağrı yapılmadığını, genel kurulda üyeleri borç altına sokan kararlar alındığını, kooperatif üyelerinin sorumluluklarının arttırıldığını, üyelerin şahsi sorumluluğuna gidildiğini ileri sürerek, anılan genel kurul kararlarının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 04.06.2011 tarihli genel kurulda alınan kararların bilanço açığını kapatmaya yönelik üyelere ek ödeme yükümlülüğü getirmediği, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’nun 52. maddesi kapsamında ağırlaştırılmış toplantı ve karar nisabını gerektirecek bir durum olmadığı, davacı genel kurula çağrılmadığından hak düşürücü süre içerisinde dava açma olanağının kaldırıldığı, genel kurulda alınan kararların eşitlik ilkesine, anasözleşmeye, iyiniyet esaslarına aykırı olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine dair verilen karar, davacı vekilinin temyiz istemi üzerine, Dairemizin 05.04.2013 tarih ve 1181 Esas, 2182 sayılı ilamıyla, mahkemece yokluk halinin bulunmadığının isabetli olarak tespit edildiği, davacının bu davasını genel kurulu kovalayan bir aylık hak düşürücü süreyi geçirerek açtığı, bu durumda mahkemece genel kurul kararlarının iptali kabil olup olmadığının tartışılması gerekmeden davanın süre yönünden reddine karar verilmesi gerektiği belirtilerek sonucu itibariyle doğru olan karar onanmıştır.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında belirtilen gerektirici sebeplere göre, HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisine uymayan karar düzeltme isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, 1,95 TL harç ve takdiren 226,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 10.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.