Yargıtay Kararı 23. Hukuk Dairesi 2011/1730 E. 2011/2775 K. 22.12.2011 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/1730
KARAR NO : 2011/2775
KARAR TARİHİ : 22.12.2011

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mah. Sıf.)

İstemci vekilince açılan iflasın ertelenmesi talebinin yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı talebin reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde istemci vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
İstemci vekili, yonga levha üretimi yapan müvekkili şirketin sermayesinin 15.000.000.TL. olduğunu, yurtiçi ve yurtdışına satışlar yaptığını, kurulduğu günden beri yatırımlarını artıran şirketin yatırımları nedeniyle işletme sermayesinde azalma meydana geldiğini, ekonomik kriz nedeniyle kısa vadeli borçlanma yoluna giden şirketin mali durumunun bozulduğunu, iyileştirme projesindeki tedbirleri alarak mali durumunu düzeltebileceğini, üretim kapasitesi yüksek, pazar payı geniş ve markası ile sektörde yer almış olan şirketin siparişleri karşılayacak durumda olduğunu, işletme sermayesi ihtiyacının işletme ortağı olarak bir firma ile anlaşma yapılarak sağlanacağını, masrafların azaltılacağını, mali af yasalarından yararlanılacak vergi indirimleri sağlanacağını ileri sürerek, iflasın 1 yıl süreyle ertelenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
İflasın 1 yıl süreyle ertelenmesine dair verilen önceki hükmün Yüksek 19. Hukuk Dairesi’ nce bozulmasından sonra mahkemece, davanın açıldığı tarihten karar tarihine kadar geçen dört yıllık süreçte borca batıklığın azalmadığı, iyileştirme projesinin amacına ulaştığı yönünde delil getirilemediği, İcra Mahkemesi’ nce yapılan kıymet takdir raporunun rayiç değer belirlemek noktasında hükme esas alınamayacağı, yeni bir iyileştirme projesi sunulmasının düzenlemenin amacına aykırı olduğu gerekçesiyle şirketin iflasına karar verilmiştir.
Kararı, istemci vekili temyiz etmiştir.
İstem, iflasın ertlenmesi talebine ilişkindir.
İflasın ertelenmesi için şirketin borca batık durumda bulunması, sunulan proje kapsamında iyileşmenin mümkün olması ve fevkalade mühletten yararlanılmamış olması gerekir.
Bilirkişi raporunda; İcra Mahkemesi’ nce yapılan kıymet takdiri raporundaki verilere göre şirketin borca batıklık halinin sona erdiği; öte yandan müdahil Kastamonu Entegre Ağaç San. ve Tic. A.Ş. tarafından sunulan dilekçe ile istemci şirketin bir takım borçlarının adı geçen müdahilce ödendiği, bir kısım borçlarının alacaklılarından temlik alındığı ve yapılan fason üretim sözleşmesi ile malzeme temini ve satım sıkıntılarının aşıldığı bildirilmiştir.
Erteleme sürecinde, önceki bozmada gösterilen sermaye borcunun ödendiği de sabittir.
İflasın ertelenmesinin temel koşullarından bulunan borca batıklık halinin ortadan kalktığı iddiası incelenmeden iflas kararı verilmesi doğru değildir.
Ayrıca, müdahil tarafından bazı borçların ödendiği, bazılarının alacaklılarından temlik alındığı ve fason üretim sözleşmesi yapıldığı iddiaları üzerinde durulmaması da hatalıdır. Adı geçen müdahilin temlik aldığı alacakların tahsili yönünde istemci şirkete kolaylık sağlayıp sağlamayacağı, bir diğer ifade ile bu borçların tenkise tabi tutulması, vadeye yayılması, tahsilinden geçici ya da kalıcı olarak vazgeçilmesi ve sair yollarla yapılandırılması cihetine gidilip gidilmeyeceği konusunda beyanlarda bulunmasına izin verilmelidir.
Borca batıklık bir iflas sebebi ise de, kısa ve uzun vadeli borçlarda oluşan lehdeki değişimin, şirketin likidite ve nakit durumunun nasıl etkileneceği ve bu kapsamda işletmenin sürdürülebilir bir gelişme trendine girip girmeyeceği belirlenmelidir. Bu belirleme ile birlikte projenin, fason üretim sözleşmesi de dikkate alındığında ciddi ve inandırıcı bir hal alıp almadığı değerlendirmesi, uzman bir bilirkişi kurulu eliyle yapılmalıdır.
Gerek rayiç değerde ortaya çıkan değişiklik iddiasının ve gerek müdahil şirket girişimlerinin yeterince değerlendirilmemesi, eksik inceleme niteliğinde olup, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 22.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.