YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/6259
KARAR NO : 2015/6963
KARAR TARİHİ : 23.11.2015
Tebliğname No : 15 – 2012/166188
MAHKEMESİ : Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/03/2012
NUMARASI : 2009/616 (E) ve 2012/212 (K)
SUÇ : Dolandırıcılık
SUÇ TARİHİ : 20/10/2008 ve öncesi
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinin son ticari ilişkinin yapıldığı 20.10.2008 ve öncesi olduğu anlaşılmakla,
Sanığın müşteki şirket ile ticari ilişki kurup güven tesis ederek müşteki şirketten kısa bir dönem içerisinde 76.000 TL değerinde parça parça un aldığı, aldığı unlara karşılık ödeme yapmayan sanığın unları aldıktan sonra adresini kaybettirdiği ve tüm aramalara rağmen bulunamadığı, sanığın bu şekilde kendisi güvenilir ve basiretli bir tüccar olarak tanıtıp güven sağlayarak menfaat temin ettiği anlaşılmakla, sanığın dolandırıcılık suçunu işlediği iddia ve kabul edilen olayda;
Sanığın inkara yönelik savuması ve tüm dosya kapsamına göre; 05.06.2009 tarihli T. Vergi Dairesinin yazısında, sanığın faturaların düzenlendiği tarihler itibariyle G.. Vergi Dairesine kayıtlı mükellef iken, suç tarihinden sonra 31.12.2008 tarihinde ticareti terk ettiğinin bildirilmesi karşısında, malzemelerin alınma aşamasında sanık tarafından yapılan herhangi bir hileli hareketin olmaması karşısında eyleminin hukuki ihtilaf kapsamında kalacağı gözetilerek sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 600 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.11.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.