YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4731
KARAR NO : 2015/7259
KARAR TARİHİ : 26.11.2015

Tebliğname No : 15 – 2011/385579
MAHKEMESİ : Gaziantep 15. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/06/2011
NUMARASI : 2011/63 (E) ve 2011/417 (K)
SUÇ : Dolandırıcılık
SUÇ TARİHİ : 03/01/2011

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Şikayetçinin kapısını çalan sanığın hediyeli şampuan sattıklarını, şampuanların içerisinden değerli hediyeler çıktığını beyan ederek şikayetçiye bir adet şampuan verdiği, çekilişten bir adet erkek kol saati çıktığı, sanığın hediye bedeli olarak şikayetçiden 50 TL istediği, şikayetçinin parası olmadığını söylemesi üzerine emaneten ziynet eşyası da verebileceğinin söylemesi üzerine şikayetçinin bir adet 28 gr ağırlığında altın bileziğini sanığa verdiği, sanığın bileziği alarak ortadan kaybolduğu iddia ve kabul olunan somut olayda ;
Sanığın eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmolunan 10 gün adli para cezasının 5237 sayılı TCK’nın 52. maddesi uyarınca belirlenecek tutar üzerinden adli para cezasına çevrilmemiş olması,
2- TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması ve ayrıca TCK’nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararının uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.