YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4669
KARAR NO : 2015/7073
KARAR TARİHİ : 24.11.2015
Tebliğname No : 15 – 2012/72717
MAHKEMESİ : Antalya 18. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/10/2011
NUMARASI : 2010/65 (E) ve 2011/786 (K)
SUÇ : Dolandırıcılık
SUÇ TARİHİ : 03/08/2007
Dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan S.. E..’ın eşinin vefatından sonra bir başka bayanla evlenmek istediğini öğrenen sanığın telefonla katılanı arayıp kendisini H.. M.. sahte ismiyle tanıttığı, katılanı A..’ya çağırıp evleneceği bayanla görüştürmek istediğini söylediği, A.. otogarında buluştuklarında temyiz dışı sanık E.. A..’ı katılan ile tanıştırdığı, katılanın evlenmeyi kabul etmesi üzerine E.. A..’ın hastane masrafları olduğunu söyleyen sanığın katılandan para istediği ve 1.000 TL aldığı, bir müddet sonra sigara içme bahanesiyle uzaklaşıp kaçtığı anlaşıldığından dolandırıcılık suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Katılanın evlenme isteğini bilen bir arkadaşından durumu öğrenen sanığın katılanı arayıp güven oluşturduktan sonra A..’ya çağırması ve eylemini gerçekleştirmesi ile Uyap sisteminden temin edilen sanığa ait adli sicil kaydına göre sanığın birçok suç kaydının olduğunun tespit edilmiş olması karşısında; mahkemenin alt sınırdan uzaklaşma gerekçesinin 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi anlamında kanuni, yeterli ve dosya kapsamına uygun bulunduğu ve buna bağlı olarak alt sınırdan belirtilen miktarda uzaklaşılarak ceza tayin edilmesinin yerinde bir uygulama olduğu kanaatine varılmakla tebliğnamedeki alt sınırdan uzaklaşma gerekçelerinin somut olaya uygun ve denetime olanak verecek biçimde gösterilmesi gerektiğine ilişkin bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanığa CMK’nın 226/2. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.