YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3917
KARAR NO : 2015/6726
KARAR TARİHİ : 17.11.2015
Tebliğname No : 15 – 2012/59789
MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/12/2011
NUMARASI : 2010/104 (E) ve 2011/920 (K)
SUÇ : Dolandırıcılık
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın olay tarihinden önce şikayetçi H.. K..’nın işlettiği lokantaya müşteri olarak geldiği, belli bir süre her gün gelip yemek yiyerek şikayetçide güven kazandığı, kendisini büyük bir firmada mühendis olarak tanıttığı, sanığın konuşma sırasında şikayetçiye bir akrabası için 7 adet adaklık kurban gerektiğini söylediği, şikayetçinin de yardımcı olabileceğini beyan ettiği, bunun üzerine şikayetçinin 7 adet toplam bedeli 3.000 TL olan koyun aldığı ve sanığın gönderdiği kamyonete koyunları yüklediği, sonraki günlerde sanığın şikayetçiyi arayarak eşinin doğum yaptığını, acil 200 TL paraya ihtiyacı olduğunu, yanına göndereceği yeğenine parayı ve kebap hazırlayarak vermesini söylediği,şikayetçinin de işyerine gelen şahsa parayı ve kebabı verdiği, sonrasında sanığın şikayetçiyi bir daha aramadığı, şikayetçinin de sanığa ulaşamadığı, dosya kapsamında bulunan şikayetçi ve tanık ifadeleri, teşhis tutanakları ve tüm dosya kapsamından sanığın dolandırıcılık suçunu işlediği anlaşıldığından mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda katılana karşı aynı suçu birden fazla kez işlemesi nedeniyle TCK’nın 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53. maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.