Yargıtay Kararı 23. Ceza Dairesi 2015/377 E. 2015/7455 K. 01.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/377
KARAR NO : 2015/7455
KARAR TARİHİ : 01.12.2015

Tebliğname No : 11 – 2011/177610
MAHKEMESİ : Konya 8. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/01/2011
NUMARASI : 2010/439 (E) ve 2011/71 (K)
SANIK : E.. A..
SUÇ : Dolandırıcılık
SUÇ TARİHİ : 02/03/2010

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın baklava siparişi verme bahanesiyle şikayetçinin iş yerine gelerek o sırada iş yerinde bulunan şikayetçinin kızı tanığa dişçi Ali’den geldiğini, üzerinde bozuk para olmadığını, 100 TL alıp, işyerinden 200 TL göndereceğini belirterek 100 TL parayı aldığı, bir daha da geri dönmediği anlaşıldığından dolandırıcılık suçunun işlendiğine yönelik kabulde isabetsizlik görülmemiştir.
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş olup,
5237 sayılı sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulama maddesi olarak TCK’nın 52/2 maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hükmün ilgili kısmına “TCK’nın 52/2” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.