YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3561
KARAR NO : 2015/5892
KARAR TARİHİ : 02.11.2015

Tebliğname No : 11 – 2012/129238
MAHKEMESİ : Zonguldak 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/01/2012
NUMARASI : 2011/118 (E) ve 2012/30 (K)
SUÇ : Dolandırıcılık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, mağdur S.. İ..’ye yönelik dolandırıcılık eylemi nedeniyle kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 62. maddesinin uygulanması sonucu bulunan cezanın, “3 ay 10 gün hapis ve 4 gün adli para cezası” yerine, “3 ay 10 gün hapis ve 3 gün hapis ve 4 gün adli para cezası” olarak belirlenmesi, sonuç cezanın doğru tayin edilmesi nedeniyle, “3 gün hapis” ibaresinin mahallinde hükümden çıkarılabilir yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
Temyizin kapsamı nedeniyle inceleme dışı olan sanık K.. A..’nın annesi Ü. A.’ya ait gerçek tapu senedinin, sanıklar tarafından fikir ve eylem birliği içerisinde hareket etmek suretiyle, renkli fotokopisinin çektirilerek üzerinde gerekli oynamaların yapıldığı, daha sonrada mağdur S.. İ..’nin fotoğrafının bu renkli fotokopi tapu üzerine yapıştırılmak suretiyle sanık K.. A..’ın almış bulunduğu vekaletname ile tapuda satış işlemlerini yapmış gibi ve tapuyuda aldığından bahisle S.. İ..’den anlaştıkları satış bedelini aldıkları; yine sanıkların yaklaşık bir ay içerisinde eylem birliği içerisinde hareket ederek bu defa tanık Ş.. K..’ın adına kayıtlı arsayı yine aynı yöntemle oluşturulan sahte tapu senedi ile mağdur R.. A.. adına, vekaletle satın aldıklarını söyleyip mağduru aldatarak satış bedelini aldıkları, sanıkların bu suretle mağdurlardan almış bulundukları vekaletnamelere istinaden onlar olmadan tapu sicil müdürlüğüne gidip işlemleri yapmış gibi davranarak renkli fotokopi şeklinde oluşturulan tapu senetlerini mağdurlara vermek suretiyle haksız menfaat temin ettikleri anlaşıldığından, dolandırıcılık suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,

Ancak ;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi Kanun koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 12 gün olarak tayin edilmesi, ayrıca TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, gerekçeli kararın 1-B ve 2-B nolu hüküm fıkralarından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “12 GÜN”, “4 GÜN”, “3 GÜN”ve “60 TL.” terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla “5 GÜN”, “1 GÜN”, “1 GÜN” ve “20 TL” ibarelerinin eklenmesi suretiyle ve aynı hüküm fıkralarında yer alan TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.