YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/19508
KARAR NO : 2016/313
KARAR TARİHİ : 14.01.2016
Tebliğname No : 15 – 2014/16901
MAHKEMESİ : Mersin 5. Ağır ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/10/2013
NUMARASI : 2013/102 (E) ve 2013/278 (K)
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
SUÇ TARİHİ : 10/01/2013
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK’nın 233. maddesindeki açıklık karşısında, davaya katılma hakkına mağdur yanında suçtan zarar gören ile malen sorumlunun da sahip olması ve katılmada doğrudan doğruya gerçekleşmiş bir zarar yerine zarar ihtimalinin mevcut olmasının aranması karşısında tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmeyerek incelenen dosyada gereği düşünüldü:
Sanığın, tümüyle sahte suça konu çeki doldurarak şikâyetçi M.. K..’dan ayakkabı alışverişi esnasında kullandığı, ancak çekin sahte olduğunun banka görevlisince fark edilmesi üzerine malları alamadığı, böylece sanığın nitelikli dolandırıcılığa teşebbüs ve resmi belgede sahtecilik suçlarını işlediği iddia olunan somut olayda;
1- Resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan beraat hükmünün temyiz incelemesinde;
Sanığın kullandığı sahte çekin aldatma yeteneğinin bulunmadığı, bu nedenle unsurları itibariyle oluşmayan resmi belgede sahtecilik suçundan verilen beraat kararında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Nitelikli dolandırıcılık suçundan kurulan beraat hükmüne gelince;
Katılan vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın sahte olduğunu bildiği çeki ayakkabı alışverişi yaptığı şikâyetçiye verdiği ancak çekin sahte olduğunun ortaya çıkması üzerine malları alamadan yakalanması karşısında; sanığın dolandırıcılığa teşebbüs suçundan mahkûmiyeti yerine oluşa ve dosya kapsamına uygun olmayan yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.01.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.