YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14517
KARAR NO : 2016/317
KARAR TARİHİ : 14.01.2016
Tebliğname No : 15 – 2012/269623
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 28. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/07/2012
NUMARASI : 2012/445 (E) ve 2012/815 (K)
SUÇ : Mala zarar verme
SUÇ TARİHİ : 26/01/2012
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Cezaevinde hükümlü olan sanığın gözlem odasında bulunduğu sırada sigara ile önce gazete kağıdını tutuşturduğu daha sonra bununla yatağı yaktığı, bunun sonucunda iki adet floresan lamba, üç adet lamba anahtarı, elektrik tesisatı, oda camı, kapı camı, dolap, ranza ve odanın boyasının zarar gördüğü anlaşıldığından mala zarar verme suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın yakarak mala zarar verme suçunu işlemesi nedeniyle TCK’nın 152/2-a maddesi uyarınca cezasında artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
TCK’nın 53. maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.