YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14478
KARAR NO : 2015/7959
KARAR TARİHİ : 10.12.2015
Tebliğname No : 4 – 2013/214386
MAHKEMESİ : Karşıyaka 6. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 11/03/2013
NUMARASI : 2012/454 (E) ve 2013/139 (K)
SUÇ : Hakaret, mala zarar verme
SUÇ TARİHİ : 20/01/2011
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık E.. T.. hakkında kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sorgusunda beyan ettiği adresine tebliğ edilememesi üzerine, 29.05.2013 tarihinde adres kayıt sistemindeki adresine usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın yasal süresi geçtikten sonra 13/11/2013 tarihinde temyiz inceleme başvurusunda bulunduğu anlaşılmakla; temyiz isteminin reddine dair 15/11/2013 gün ve 2012/454 E., 2013/139 K. sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik başvurunun reddiyle ek kararın ONANMASINA,
2-Sanık H.. K.. hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Oluşa, tutanaklara, sanığın savunmasına ve tüm dosya kapsamına göre; güvenlik güçlerine yönelik hakaret beyanlarında bulunan sanığın, eyleminin hakaret suçunu oluşturduğuna yönelik mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Hakaret suçunun birden fazla polis memuruna karşı gerçekleştirilmesi nedeniyle tayin olunan cezanın 5237 sayılı TCK’nın 43/2. maddesi ile arttırılması gerektiği gözetilmeden eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle beraber, ayrıca TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması nedeniyle bu hususlar,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin (c) bendinin hükümlerden çıkartılarak yerine “TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.