YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14362
KARAR NO : 2015/7012
KARAR TARİHİ : 23.11.2015

Tebliğname No : 15 – 2012/253858
MAHKEMESİ : Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 10/07/2012
NUMARASI : 2012/506 (E) ve 2012/612 (K)
SUÇ : Kamu malına zarar verme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde Hatay E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hüküm özlü olarak bulunan sanığın, kalmakta olduğu müşahade odasında cezaevi idaresince kendisine kullanılmak üzere verilen sünger yatak, yastık, battaniye ve nevresimi yakarak zarar verdiği anlaşıldığından yakarak kamu malına zarar verme suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Ancak ;
1-28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 152/1 maddesinde yapılan değişikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının üst sınırının altı yıldan dört yıla indirilmesi ve sanık hakkında hüküm kurulurken alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tertip edilmesi; yine aynı kanun değişikliğiyle TCK’nın 152/2-a-son maddesinde yer alan “verilecek ceza iki katına kadar artırılır” fıkrasındaki “iki” ibaresinin, “bir” şeklinde değiştirilmiş olması ve sanık hakkında hüküm kurulurken cezanın bir kat arttırılarak ceza tertip edilmesi karşısında söz konusu kanun değişiklerine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanığın 26/11/2013 tarihli dilekçesine ek Adana Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinin 08/11/2013 tarihli yazısından sanığın suç tarihi öncesi ve sonrasında farklı tarihlerde, farklı tanılarla yatarak ve ayakta psikiyatrik tedavi gördüğünün anlaşılması karşısında sanığın eylemini gerçekleştirdiği

tarihte fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin olup olmadığı hususlarında rapor alınması ve toplanan tüm delillerin sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerekliliği,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.