Yargıtay Kararı 23. Ceza Dairesi 2015/14357 E. 2015/7076 K. 24.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14357
KARAR NO : 2015/7076
KARAR TARİHİ : 24.11.2015

Tebliğname No : 4 – 2012/226585
MAHKEMESİ : Eskişehir 5. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/06/2012
NUMARASI : 2012/560 (E) ve 2012/715 (K)
SUÇ : Mala zarar vermek

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık E.. P..’in temyiz dışı diğer sanıklarla birlikte katılanın evine av tüfeği ile ateş ederek evin camlarını kırmak suretiyle mala zarar verme suçunu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda;
Sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın aşamalarda suçlamaları kabul etmediğini ifade etmesi, katılanın evine ateş edenleri görmediğine ilişkin beyanı, bilirkişi raporları ve diğer deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı deliller bulunmadığından sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
1- Sanığın tarif edilen eyleminin TCK’nın 152/2-a maddesi kapsamında kalmadığı gözetilmeden bu maddenin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2- TCK’nın 152/2-a-son maddesinde yer alan “verilecek ceza iki katına kadar artırılır” fıkrasındaki “iki” ibaresinin, hükümden sonra, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 65. maddesiyle “bir” şeklinde değiştirilmiş olmakla mahkemece bu hususta yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
3- TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.