YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14213
KARAR NO : 2015/5997
KARAR TARİHİ : 03.11.2015
Tebliğname No : 4 – 2012/210390
MAHKEMESİ : Uşak 1.Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 31/05/2012
NUMARASI : 2010/406 (E) ve 2012/280 (K)
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
SUÇ TARİHİ : 26/08/2010
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü gece saatlerinde sanığın aracı ile katılanın işlettiği fırına geldiği ve aracı ile fırının önünde bulunan dondurma makinesine vurarak zarar verdiği, ayrıca fırının çalışanına katılanı kastederek “Bu fırını A..’ın başına yıkacağım, öldüreceğim, onu mahvedeceğim” diyerek tehditte bulunduğu, bu suretle sanığın mala zarar verme ve tehdit suçlarını işlediği iddia olunan somut olayda;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosya arasında bulunan kamera kayıtları ve beyanlardan sanığın atılı mala zarar verme suçunu işlediği anlaşıldığından mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosya arasında bulunan beyanlardan tehdit suçunu işlediği anlaşıldığından mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında daha önceden hükmolunan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın engel teşkil etmediği gözetilmeksizin, sanığa verilen cezanın yasal ve yerinde olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.