YARGITAY KARARI
DAİRE : 23. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14096
KARAR NO : 2015/6047
KARAR TARİHİ : 04.11.2015
Tebliğname No : 4 – 2012/173782
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 20. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 10/04/2012
NUMARASI : 2011/124 (E) ve 2012/134 (K)
SUÇ : Yaralama, hakaret, mala zarar verme, işyeri dokunulmazlığını ihlal
SUÇ TARİHİ : 02/04/2011
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde temyiz dışı sanık ile sanık T..’in müştekinin işyerine rızası dışında girdikleri; sanık T..’in müştekiye küfür ettiği, işyerinin camlarını kırdığı, müştekiyi basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte yaraladığı anlaşıldığından mala zarar verme, yaralama, hakaret ve işyeri dokunulmazlığıını ihlal suçlarının oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
1) Mala zarar verme, yaralama ve hakaret suçlarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan cezaların miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) İşyeri dokunulmazlığıını ihlal suçuna yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemece suçun sübutuna yönelik kabulde herhangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
TCK’nın 50/2. maddesine aykırı olarak, tercih edilen seçenek hapis cezası adli para cezasına çevrilmiş ise de, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 04/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.