Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2020/460 E. 2020/2400 K. 13.02.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/460
KARAR NO : 2020/2400
KARAR TARİHİ : 13.02.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin, davalıya ait Şiran Telekom İşletme Şefliği iş yerinde çalıştığını ve Şiran İlçesinde ikamet ettiğini, toplu iş sözleşmeleri uyarınca müvekkiline ödenmesi gereken vasıta ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, vasıta ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiş, Kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 29.03.2018 tarihli ilamıyla karar bozulmuş, Mahkemece bozma ilamına direnilmiştir. Direnme kararının davalı tarafça temyiz edilmesi üzerine Hukuk Genel Kurulu tarafından yapılan inceleme sonucunda; Davacı vekili tarafından dosyaya sunulan Şiran Belediye Başkanlığının 22.06.2018 tarihli yazısının “..5393 sayılı Kanun’un 15/p maddesi gereği, belediyemiz sınırları dâhilinde toplu taşımacılık yapılmaktadır.” ifadesini içerdiği, direnme kararının gerekçesinde dilekçe içeriğine yer verildiği, mahkemece bozmadan esinlenerek yeni herhangi bir delil toplanmadan önceki deliller çerçevesinde karar verilmesi gerekirken bu husus gözetilmeksizin verilen kararın, usul hukuku anlamında gerçek bir direnme kararı olmayıp yeni bir hüküm niteliğinde olduğu belirtilerek yeni hükmün temyizen incelenmesi yapılmak üzere dosya Dairemize gönderilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacı işçinin toplu iş sözleşmelerinde kabul edilen vasıta ücreti ödemesine hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır.
Somut olayda; Şiran Belediye Başkanlığı, 12/08/2014 tarihli cevabı yazısında 1987-2013 yılları arasında Belediye denetiminde özel veya resmi taşıma yapılmadığı bildirmiştir. Bozma sonrası davacı vekili tarafından sunulan Şiran Belediye Başkanlığının 22.06.2018 tarihli yazısı “..5393 sayılı Kanun’un 15/p maddesi gereği, belediyemiz sınırları dâhilinde toplu taşımacılık yapılmaktadır.”ifadesini içermekte olup, davacının alacağı talep ettiği dönemi kapsayan ilk yazıda Belediye denetimde özel veya resmi taşıma yapılmadığı belirtilmiş, bozma sonrası sunulan yazının tarihi ise 22.06.2018 olup yazının içeriği o tarih itibariyle toplu taşımacılık yapıldığı yönündedir. Bu doğrultuda uyuşmazlık döneminde Şiran İlçe Belediyesi tarafından (veya gözetim ve denetiminde), ilçe içerisinde toplu taşıma işletmeciliği yapıldığına dair bir belge bulunmadığına göre 29.03.2018 tarihli bozma ilamı doğrultusunda karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.