YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/1241
KARAR NO : 2020/4361
KARAR TARİHİ : 05.03.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 18.12.2014 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 18.12.2014 tarihli kararı, Dairemizin 27.02.2017 tarihli ilamıyla, davalının temyizi üzerine fazla çalışma ve hafta tatili alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 1.462,76 TL fazla çalışma ve 492,09 TL hafta tatili alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
Davalı temyizi yönünden, bozma kapsamında olan alacaklar bakımından temyize konu edilebilecek miktar 1.954,85 TL ‘dir.
Davacı temyizi yönünden; bozmadan önce hüküm altına alınan fazla çalışma alacağı 2.925,51TL, hafta tatili alacağı ise 1.311,03 TL olup, bozma kapsamında bulunan fazla çalışma ve hafta tatili alacakları yönünden davacı aleyhine reddedilen toplam miktar 2.281,69 TL’dir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 27.02.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma ve hafta tatili alacakları bakımından davalı aleyhine hüküm altına alınan ve davacı aleyhine reddedilen toplam miktarların karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davacı ve davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun’un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten, davacı ve davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun’un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 05.03.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

E.D