YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/4381
KARAR NO : 2019/13995
KARAR TARİHİ : 25.06.2019
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Mahkemenin yukarıda tarih, esas ve karar numarası belirtilen kararının temyiz incelemesi sonucunda, Dairemizin 13/03/2019 tarihli ve 2016/7314 esas, 2019/5834 karar sayılı ilamıyla ONANMASINA karar verilmiştir.
Davalı vekilince Dairemiz kararının maddi hataya dayandığı gerekçesi ile ortadan kaldırılması istenilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04/02/1959 tarihli ve 1957/13 esas, 1959/5 karar ile 09/05/1960 tarihli ve 1960/21 esas, 1960/9 karar sayılı kararlarında belirtildiği üzere, Yargıtay’ca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtay’ın maddi hatalı kararından dönülmesi mümkündür.
Somut uyuşmazlıkta, Dairemizin 13/03/2019 tarihli ve 2016/7314 esas, 2019/5834 karar sayılı ilamıyla Mahkeme hükmünün onanmasına karar verilmiş ise de, davalının zamanaşımına yönelik temyiz itirazlarının değerlendirilmesi noktasında maddi hata yapıldığı, kararın aşağıda açıklanan nedenlerle bozulması gerekirken, onanmasına karar verildiği anlaşılmaktadır. Anılan sebeple, maddi hataya dayanan Dairemizin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının ORTADAN KALDIRILMASINA karar verildi. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin geçici/mevsimlik işçi statüsünde geçen çalışma süresinin daimi kadroya geçişte dikkate alınmadığını, derece ve kademesinin eksik belirlendiğini ileri sürerek, hizmet süresinin toplamına göre derece ve kademesinin belirlenmesiyle bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece, toplu iş sözleşmesinin geçici 2. maddesi hükmünün zamanaşımını kestiği kabul edilerek yapılan değerlendirme sonucuna göre, bilirkişi raporunda hesaplanan alacaklar hüküm altına alınmıştır. Bahsi geçen toplu iş sözleşmesi maddesinde “Mülga Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nden 2005 yılında İl Özel İdarelerine devredilen işçilerden dava açmamaları veya açılmış dava varsa bu davadan feragat etmeleri kayıt ve şartıyla Köy Hizmetlerinde Mevsimlik İşçilik statüsünde çalıştıkları sürelerin derece ve kademe terfiinde dikkate alınması yönündeki … 2. İş Mahkemesinin 2012/891 Esas ve 2013/226 karar nolu 25.01. 2013 tarihli gerekçeli kararı ve Yargıtay 7. Hukuk Dairesi’nin 18.03.2013 tarih ve 2013/5910 Esas, 2013/3266 Sayılı Kararı emsal alınarak gerekli intibak işlemleri yapılır.” şeklinde hüküm bulunmaktadır. Bu hükümde, dava açmama veya açılmış davadan feragat etme şartıyla gerekli intibak işlemlerinin yapılacağı belirtilmiş olup, mevcut şart ve düzenleme içeriği dikkate alındığında bu maddenin, zamanaşımını kesen ikrar olarak nitelendirilmesi mümkün değildir. Mahkemenin aksi yöndeki kabulü hatalıdır.
Her ne kadar, karar gerekçesinde Dairemizin 01/12/2015 tarihli ve 2014/18448 esas, 2015/33179 karar sayılı onama ilamının emsal olduğu belirtilmiş ise de, söz konusu onama ilamı, maddi hataya dayalı olduğu gerekçesiyle, Dairemizin 13/04/2016 tarihli ve 2016/ 7474 esas, 2016/10662 karar sayılı ilamıyla ortadan kaldırılmış, toplu iş sözleşmesinin geçici 2. maddesindeki düzenlemenin zamanaşımını kesen borç ikrarı olmadığı belirtilerek, Mahkeme hükmünün bozulmasına karar verilmiştir. Dolayısıyla, ortadan kaldırılan 01/12/2015 tarihli ve 2014/18448 esas, 2015/33179 karar sayılı onama ilamının emsal kabul edilmesi mümkün değildir.
Anılan sebeple, toplu iş sözleşmesinin geçici 2. maddesi hükmünün zamanaşımını kesen ikrar olarak nitelendirilmesinin mümkün olmadığı dikkate alınarak, davalı tarafın zamanaşımı def’i yeniden değerlendirilmelidir.
Yukarıda yazılı sebepten kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.