YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/16348
KARAR NO : 2019/1202
KARAR TARİHİ : 17.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverenler nezdinde ve davalı Belediyeye ait işyerinde sürekli kesintisiz olarak davalı Belediyenin … Belediyesi sınırları dahilinde şoför olarak çalıştığını, davacının hizmet akdinin hiçbir gerekçe gösterilmeksizin haksız ve geçersiz olarak feshedildiğini, davacı tüm çalışma süresi içerisinde farklı işverenler nezdinde çalışmış gibi gösterilmiş olsa da yalnızca davalı Belediyeye ait işyerlerinde davalı … tarafından belirlenmiş iş organizasyonu çerçevesinde davalı … yetkililerinin emir ve talimatları altında çalıştığını, davalı … ile davacının çalışmış görüldüğü diğer işverenler arasında asıl işveren-alt işveren ilişkisinin mevcut olduğunu, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, resmi – genel tatil,fazla çalışma ücreti ve bakiye ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı … vekili, davalı … ile diğer davalılar ve dolayısı ile davacı arasında geçici iş ilişkisi olduğunu, asıl işveren-alt işveren ilişkisinin mevcut olmadığını, diğer davalıların davalı Belediyeye 01.06.2014 tarihinde hizmet vermeye başladıklarını, bu nedenle de davalı Belediyeye talep yöneltilmesinin mümkün olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Diğer davalı …Ltd. Şti. ve … … Ltd. Şti. Ortaklığının davaya cevap vermediği anlaşılmıştır.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle taleple bağlı kalınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmişlerdir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı 05.09.2014 tarihine kadar davalı Belediyede çalıştığını iddia etmiştir. Ancak bu tarihe kadar çalıştığını dosya kapsamına göre ispat edememiştir. Davalı … resmi bir kurum olup 11.08.2014 tarihinde sigorta kayıtlarından 22 koduyla çıkışı yapılmış olup davacı bu tarihten sonra çalıştığını ispat edememiştir. Hal böyle olunca fiilen 05.09.2014 tarihine kadar çalıştığını ispat edemeyen davacının hizmet süresinin bitimi 11.08.2014 olarak kabul edilerek davanın konusu alacaklar hesaplanmalıdır. Ayrıca 11.08.2014 – 05.09.2014 tarihleri arası fiili çalışma bulunmadığından ücret alacağı talebinin de reddine karar verilmelidir.
3-Davacı, davalı … işyerinde Eylül ayının sonundan Haziran ayına kadar 8 ay 08: 00 – 17: 00 saatleri arasında, yaz sezonunda ise 4 ay 08:00 – 20:00 saatleri arasında çalıştığını, ayrıca yaz döneminde haftanın üç günü de düğün organizasyonlarında 08:00 – 01:00 saatleri arası şoför olarak çalıştığını iddia etmiştir.
Bilirkişi tarafından, davacı tanıklarının beyanlarını esas alarak kış döneminde haftanın altı günü 08:00 – 17:00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenmesi ile 48 saat çalışarak haftada 3 saat fazla mesai yaptığını, yaz döneminde ise haftanın dört günü 08:00- 17:00 saatleri arasında, haftada iki gün de 08:00 – 24:00 saatleri arasında 1 saat 30 dk ara dinlenmesi ile çalışarak haftalık 16 saat fazla çalışma yaptığını kabul ederek fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır.
Davacı iddiasını ispat etmek için tanık dinletmiştir. Ancak tanıklarından sadece bir tanesi davalı kurum çalışanı olup kış dönemine ilişkin çalışmalarını( davacının iddiasını) doğrulamış, ancak düğünlerde araç şoförlüğü yapmasına ilişkin beyanları somut, hesaplamaya elverişli olmadığı gibi şoförlerin düğünlerde dönüşümlü olarak çalıştığını belirtmiştir. Buna göre davalı işyerinde çalışan tanık …’ın beyanı esas alınarak davacının tüm yıl boyunca 08:00 – 17:00 saatleri arasında haftanın 6 günü çalıştığı kabul edilerek fazla mesai alacağının hesaplanması gerekirken işyerinde çalışmayan tanık beyanları esas alınarak fazlaca fazla mesai hesabı yapılarak hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
4-Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının, davacı tanık beyanları esas alınarak dini bayramlarda bir gün süre ile izin kullanarak ve tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmış olduğu kabul edilerek ulusal bayram genel tatil ücreti hesaplanmıştır.
Davacı tanıklarından ikisi davalı işyerinde çalışmayan davacının akrabası ve arkadaşı olan kişilerdir.
İşyerinde çalışan davacı tanığı …: ” Resmi ve genel tatillerde genelde çalışılırdı ancak uzun tatillerde, bayramlarda bir gün izin veriliyordu.” şeklinde beyanda bulunmuştur. Davacı tanığının bu beyanı davacının tüm ulusal bayram genel tatillerde çalıştığını ispata elverişli olmayan genel ve soyut ifadeler olup ispatlanamayan ulusal bayram genel tatil ücretinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 17/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.