Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2018/12735 E. 2018/23670 K. 06.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/12735
KARAR NO : 2018/23670
KARAR TARİHİ : 06.11.2018

MAHKEMESİ : … 7. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
MAHKEMESİ : … 2. İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin 27.06.2016 tarihine kadar davalı işveren nezdinde pres operatörü olarak çalıştığını, iş akdinin haklı neden olmaksızın feshedildiğini, bayram ve genel tatillerde çalıştığını, izinlerini kullanmadığını iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, ödenmeyen ücreti ve yıllık izin ücret alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş akdinin haklı ve geçerli bir nedene dayandırılarak feshedildiğinin davalı işverenlikçe ispatlanamadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne dair karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
Karara karşı davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararı:
Davalının istinaf nedenlerinin yerinde olmadığı, ancak yıllık izin konusunda hesaplamanın hatalı olması nedeniyle kısmen kabulü ile; yıllık izin yönünden hesaplama yapılarak ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına yeniden esas hakkında taleple bağlı kalınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin haricindeki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacının yıllık ücretli izinlerini kullanıp kullanmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 59.maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda davacı yıllık izinlerini hak ettiği şekilde kullanmadığını iddia etmiştir. Mahkeme tarafından hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 62 gün izin kullandığı bakiye 128 gün yıllık izin hakkının bulunduğu tespit edilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince ise davacının 76 gün yıllık izin kullandığı bakiye 114 gün iznin ücreti alacağı bulunduğu gerekçesiyle hesaplama yapılmıştır.
Dosya içerisinde bulunan izin belgeleri ile imzalı ücret bordrolarında davacının 2009/3 ayda imzalı bordroda 6 gün, 2010 Nisan ayı imzalı bordroda 14 gün, 2011 Ekim ayı bordrosunda 14 gün, 2012 Kasım ayı 14 gün, 2014 Haziran ayı 14 gün, 2015 Ağustos ayı 9 gün, +5 gün Temmuz ayı, 2016 Mart ayı 10 gün, 2013 Ekim ayı 14 gün, 19.9.2012-05.10.2012 arası 14 gün izin tahakkuku ile toplamda 114 gün izin kullandığı, 10 gün için de izin parasının ödendiği toplamda 124 gün yıllık izin kullanıldığı 66 gün bakiye yıllık izin hakkının bulunduğunun kabulü ile yıllık izin alacağı hesabı yapılmalıdır. Mahkemece bu husus gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan … Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, İlk Derece Mahkemesi kararının yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.