YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/11816
KARAR NO : 2018/20100
KARAR TARİHİ : 25.09.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde çalışmakta iken iş sözleşmesinin işverence haklı bir sebep olmadan feshedildiğini, bir kısım alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının günlük ara dinlenme süresinin ve fazla çalışma süresinin belirlenmesi noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacının dava dilekçesinde bildirdiği günlük çalışma düzeni, 08.30- 19.00/20.00 saatleri olup, davacı kışın günde 10-11 saat yazın ise 11-12 saat çalışmasına rağmen fazla çalışma ödenmediğini ileri sürmüştür. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise günlük çalışma süresinin 07.00′ de başladığı, 19.00’da sona erdiği kabul edilerek günlük çalışma süresi belirlenmiş, davacının günde iki saat ara dinlenmesi süresi kullandığı kabul edilerek günlük fazla çalışma süresinin on saat olduğu tespit edilmiştir.
Davacının dava dilekçesinde bildirdiği işe başlama saati 08.30 olduğu halde, günlük çalışmanın başlama saatinin 07.00 olarak belirlenmesi hatalı olmuştur.
Ayrıca günlük on bir saate kadar süren çalışmalardan bir saat ara dinlenme süresi düşülmesi gerekirken, dosya kapsamında aksini ispata yönelik delil bulunmadığı halde, davacının iki saat ara dinlenme süresi kullandığının kabulü de isabetsizdir.
Dosya kapsamından davacı tanığı …a’nın, tanık olarak beyanda bulunduğu tarihten dört yıl önce emekli olduğu, diğer tanık …’ın ise 2000 yılında işyerinden ayrıldığı anlaşılmaktadır. Davacı tanığı … sık sık davacıyı ziyarete gittiğini beyan etmiş ise de, tanıkların davacı ile birlikte çalıştıkları dönem ile sınırlı olarak bilgi sahibi olduklarının kabulü gerekir. Bu durumda tanıkların davacı ile birlikte çalıştıkları süre açıklığa kavuşturulmalı, tanıkların davacının çalışma düzenine ilişkin beyanlarına, bu süre ile sınırlı olarak değer verilerek sonuca gidilmelidir.
Mahkemece açıklanan yönler gözetilmeden hatalı hukuki değerlendirme ve eksik inceleme ile karar verilmesi yerinde değildir. Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen sebepten bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.09.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.