YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/10154
KARAR NO : 2018/17976
KARAR TARİHİ : 10.09.2018
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TESPİT
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin Karayolları 11. Bölge Müdürlüğünde şoför olarak çalıştığını, işe girdiği tarihten itibaren aynı işyerinde çalıştığını, ancak değişen alt işverenlerin işçisi olarak gösterildiğini, emir ve talimatları asıl işverenden aldığını belirterek, davalı Karayolları Genel Müdürlüğü ile dava dışı şirketler arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğunun tespitini ve davalı bünyesinde işe iadesini talep etmiştir.
Davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 320/1. maddesi uyarınca, ön inceleme duruşması için taraflara duruşma davetiyesi çıkartılmaksızın ve duruşmalı ön inceleme yapılmaksızın evrak üzerinde yapılan inceleme ile davanın reddine dair verilen karar Dairemizin 10.10.2016 tarihli ve 2016/18582 esas 2016/22999 karar sayılı ilamı ile bozulmuştur. uyulan bozma ilamı sonrasında mahkemece, davalı kurum ile davalı şirketler arasındaki sözleşmenin muvazaalı olduğunun ve davacının işe başladığı tarihten itibaren davalı kurumun asıl işçisi olduğunun tespitine , davacının davalı kurumda çalıştığı süre boyunca Van Karayolları 11. Bölge Müdürlüğü’nün taraf olduğu toplu iş sözleşmelerinden yararlandırılması gerektiğine karar verilerek davacının dava dilekçesine konu edilen sair istemlerinin reddi yönünde hüküm kurulmuştur.
Karar, kanuni süresi içinde davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizin incelemesinden geçen emsal dosyalarda, 2012 yılı sonu veya 2013 yılı için yapılan hizmet alım sözleşmeleri yönünden davalı kurum ile yüklenici şirketler arasında muvazaanın varlığı kabul edilmiştir. Ancak somut olaydaki fesih tarihi nazara alındığında, özellikle uyuşmazlık konusu son dönem hizmet alım sözleşmeleri yönünden, ayrı bir muvazaa araştırması ve incelemede bulunulmaksızın tüm çalışma dönemi konusunda değerlendirme yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle eksik incelemeye dayalı olarak hüküm kurulması hatalı olup ikinci kez bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklann sebepten BOZULMASINA, 10.09.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.