YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/10023
KARAR NO : 2018/20796
KARAR TARİHİ : 02.10.2018

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi dahili davalı …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti. vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde bilet kesme görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma öncesi yapılan ilk yargılamada toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple davalı tarafından feshedildiği, ancak davacının bir kısım alacaklarının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı, Dairemizin 11.05.2016 tarihli … esas, 2016/14475 karar sayılı ilamı ile bozulmuş olup; bozma sonrası yapılan yargılamada mahkemece, bozma ilamına uyularak toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş akdinin haklı nedenle feshedildiği kabul edilmek suretiyle davalı … hakkındaki davanın pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine, davalı … ve davalı …Turizm Taşımacılık İnşaat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkındaki davanın ise kısmen kabulüne karar verilerek yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil alacakları hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı, dahili davalı …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti. vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Dahili davalı …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.’nin dava konusu alacaklardan sorumluluğunun bulunup bulunmadığı ve var ise sorumluluğunun sınırlı olduğu dönem tartışmalıdır.
İşyeri devrinin esasları ve sonuçları 4857 sayılı İş Kanunu’nun 6’ncı maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlar açısından, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu oldukları aynı maddenin üçüncü fıkrasında belirtilmiş, devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır.
Değinilen Yasanın 120. maddesi hükmüne göre, 1475 sayılı Yasa’nın 14. maddesi halen yürürlükte olduğundan, işyeri devirlerinde kıdem tazminatına hak kazanma ve hesap yöntemi bakımından belirtilen madde hükmü uygulanmalıdır. Anılan maddeye göre, işyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde, işçinin kıdemi, işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanmalıdır. Bununla birlikte, işyerini devreden işverenlerin bu sorumlulukları, işçiyi çalıştırdıkları sürelerle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesiyle sınırlıdır.
İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. 1475 sayılı Yasanın 14.üncü maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6.ncı maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir.
Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.
İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanunun 6.ncı maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı, 23.02.2006 tarihinde …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.nezdinde bilet kesme görevlisi olarak çalışmaya başlamış olup, dosya kapsamında yer alan 16.05.2011 tarihli devir sözleşmesi uyarınca davalı işyeri diğer davalı …’a devredilmiştir. Davacının iş sözleşmesi 29.12.2011 tarihinde devralan işveren olan … tarafından feshedilmiştir.
Her ne kadar Mahkemece, davacının yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarından devreden …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti. ile devralan … müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulmuşlar ise de; mahkemece verilen karar hatalıdır. Zira öncelikle, feshe bağlı haklardan olan kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işveren olan …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.’nin bu işçilik alacağından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır. Bu sebeple yıllık izin ücreti alacağı bakımından yalnızca son işveren …’ın sorumlu olduğu kabul edilerek onun hakkında hüküm kurulması gerekirken, devreden şirket olan …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti. ve …’ın müşterek ve müteselsilen sorumlu tutulmaları hatalı olmıuştur.
Ayrıca işyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanun’un 6. maddesi uyarınca devreden işveren …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti. ile devralan işveren … müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden işverenin sorumluluğu devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. İşyerinin devir tarihi 16.05.2011, dava tarihi ise 09.02.2012 olduğundan devreden işveren …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.’nin fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarından müşterek ve müteselsilen sorumlu bulunduğu sabittir. Ancak devreden işverenin fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarından müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu süre devir tarihine kadar olan süredir. Yani, devreden …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.’nin zamanaşımı gözetilerek esas alınacak çalışma süresinden itibaren 16.05.2011 tarihine kadar doğmuş bulunan fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarından devralan … ile müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu kabul edilmelidir. Devir tarihi olan 16.05.2011 tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işveren olan …Turizm Taşımacılık İnş. San. Tic. Ltd. Şti.’nin sorumluluğunun olmadığı açıktır. 16.05.2011 tarihinden sonraya ait fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarından devralan işveren olan … tek başına sorumlu olacaktır. Hal böyle olmakla birlikte, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda devreden işverenin devir tarihi olan 16.05.2011 tarihinden sonraki çalışma süresinde doğan fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarından da müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Davalı işverenler bakımından yukarıda değinilen Yargıtay ilke kararı dikkate alınarak işçilik alacakları bakımından hüküm tesis edilmelidir. Bu sebeple yazılı gerekçeyle verilen mahkeme kararı hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde dahili davalıya iadesine, 02.10.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.