YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/7022
KARAR NO : 2017/8950
KARAR TARİHİ : 18.04.2017
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde genel müdür olarak çalışmakta iken, iş sözleşmesinin işverence haksız ve hukuka aykırı olarak feshedildiğini, işyerinin yedi gün yirmidört saat hizmet veren bir otel olması nedeniyle fazla çalışma yaptığını ve işin özelliği gereği tüm genel tatil günlerinde çalışmaya devam ettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının davalı işverenden tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, bu nedenle kıdem tazminatı ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını, ayrıca davacının işyerinde üst düzey yönetici konumunda olduğunu, çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller, dinlenen tanık beyanları ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar taraflar vekilleri tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 32. maddesinin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
İş sözleşmesinin tarafları, asgarî ücretin altında kalmamak kaydıyla sözleşme özgürlüğü çerçevesinde ücretin miktarını serbestçe kararlaştırabilirler. İş sözleşmesinde ücretin miktarının açıkça belirtilmemiş olması, taraflar arasında iş sözleşmesinin bulunmadığı anlamına gelmez. Böyle bir durumda dahi ücret, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 401. maddesine göre tespit olunmalıdır. İş sözleşmesinde ücretin kararlaştırılmadığı hallerde ücretin miktarı, asgari ücretten az olmamak üzere emsal ücret göz önünde tutularak belirlenir.
4857 sayılı Kanun’un 8. maddesinde, işçi ile işveren arasında yazılı iş sözleşmesi yapılmayan hallerde en geç iki ay içinde işçiye çalışma şartlarını, temel ücret ve varsa eklerini, ücret ödeme zamanını belirten bir belgenin verilmesi zorunlu tutulmuştur. Aynı Kanun’un 37. maddesinde, işçi ücretlerinin işyerinde ödenmesi ya da banka hesabına yatırılması hallerinde, ücret hesap pusulası türünde bir belgenin işçiye verilmesinin zorunlu olduğu hükme bağlanmıştır. Usulünce düzenlenmiş olan bu tür belgeler, işçinin ücreti noktasında işverenden sadır olan yazılı delil niteliğindedir.
Somut olayda, davacı işçi net ücretinin 9.500,00 TL olduğunu ileri sürmüş, hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda ise, ücretin brüt 9.500,00 TL olduğu kabul edilerek genel tatil ücreti hesaplanmıştır. Oysa davalı işveren tarafından dosyaya sunulan ücret bordrolarına göre, davacının net ücretinin 9.500,00 TL olduğu sabittir. Davacının net ücretinin 9.500,00TL olduğu kabul edilerek, genel tatil ücreti alacağı hesaplanması gerekirken; brüt ücretin 9.500,00 TL olduğu kabul edilmek suretiyle hesaplama yapılması hatalı olup, kararın bu yönüyle bozulmasını gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 18.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.